Odroid C2 – nowy 64-bitowiec, pierwsze uruchomienie

Komputery SBC Włodzimierz Hepner

Zestaw Odroid C2 zawitał na rynku komputerów jednopłytkowych niedawno, szybko stał się jednak bardzo popularny i chętnie kupowany. C2 to nowa, ulepszona wersja, znanego z wydajności i sporych możliwości kultowego Odroida C1+.

Pora na zapoznanie się z tą platformą, pierwsze uruchomienie oraz przygotowanie jej do pracy!

Udostępnij

W stosunku do swojego poprzednika, Odroid C2 ma szereg unowocześnień:

• CPU w postaci 64-bitowego procesora Amlogic S905 (rdzeń Cortex-M53) o częstotliwości taktowania 1,5 Ghz, ze zintegrowanym GPU ARM Mali-450,
• pamięć RAM, której pojemność została podwojona i wynosi w tej wersji 2 GB,
• złącze HDMI w wersji 2.0,
• praca w trybie 4k.

Odroid C2 - opis elementów na górnej warstwie.

Dodatkowo Odroid C2 wyposażony jest w:

• 1 Gb ethernet,
• 4 pełnowymiarowe złącza hosta USB,
• 1 złącze OTG (w tej wersji może służyć również do zasilania komputera),
• wbudowany spory radiator doskonale odprowadzający ciepło z urządzenia,
• 40-pinowe złącze GPIO, na którym znajdują się napięcia zasilające oraz linie I/O, do dowolnego wykorzystania przez użytkownika,
• odbiornik podczerwieni.

Odroid C2 - schemat blokowy.

System operacyjny do urządzenia można wgrać na kartę microSD standardu UHS-I, jednak w Odroidach może być stosowane również alternatywne źródło danych – moduł pamięci eMMC, który, w nowej i o wiele szybszej wersji BLACK, pojawił się wraz z wejściem Odroida C2 na rynek. Moduły te mogą pracować w trybie HS400, a więc szybciej i wydajniej od poprzednich wersji.

Akcesoria do Odroida C2

Odroid C2 współpracuje z większością akcesoriów od C1+. Podstawowe akcesoria do Odroida C2:

• pamięć (karta microSD lub moduł eMMC serii BLACK); moduł eMMC w porównaniu do obsługiwanych kart microSD jest szybszy i ma dedykowane gniazdo na płycie głównej Odroida, przez co do dyspozycji użytkownika pozostaje również slot karty,
• zasilacz (z wyjściem microUSB lub DC-JACK).

Komputer można zasilić zarówno zasilaczem ze złączem microUSB, jak i z wtykiem DC-JACK o napięciu wyjściowym 5 V oraz wydajności prądowej co najmniej 2 A.

Odroid C2 ma pełnowymiarowe złącze HDMI, a więc można podłączyć go do monitora kablem 1:1. Oczywiście, w przypadku pracy z rozdzielczością 4k, użyty musi być przewód w wersji 2.0 (do normalnej pracy przy niższych rozdzielczościach, komputer "zadowoli" się kablem w wersji 1.4).

Do uruchomienia potrzebna może być jeszcze klawiatura oraz mysz ze złączem USB – bez problemu można te akcesoria przyłączyć również poprzez huba USB. Pozostałe porty można wykorzystać do dołączenia Wi-Fi, Bluetooth, pamięci zewnętrznych i wielu innych peryferiów.

Moduły rozszerzające do Odroida

Odroid oferuje jednak jeszcze więcej możliwości – dzięki złączom GPIO i I2S można dostosować ten sprzęt do swoich upodobań i poszerzyć jego możliwości. Przy pomocy tzw. Shieldów – czyli nakładek na komputer jednopłytkowy – możemy stworzyć system akwizycji danych, dołączać dodatkowe czujniki, elementy wykonawcze, czy wyświetlacze.

Odroid UPS Shield.

Jednym z ciekawszych shieldów jest Odroid UPS Shield, którego zadaniem jest podtrzymanie pracy urządzenia podczas zaniku napięcia z zasilacza – nakładka wykorzystuje akumulator litowo-polimerowy i może sygnalizować komputerowi niski poziom jego energii, pozwalając na bezpieczne zamknięcie systemu.

Warto również zwrócić uwagę na nakładkę Odroid HiFi Shield, która oferuje stereofoniczne wyjście dźwięku. Wysoką jakość konwersji cyfrowo-analogowej zapewnia cieszący się dobrą opinią, 24-bitowy przetwornik PCM5102, dołączany do magistrali I2S komputera.

Odroid HiFi Shield.

Jeśli zastosowaniem Odroida będzie jednak akwizycja danych, czy prototypowanie, wtedy naprzeciw oczekiwaniom klientów wychodzi nakładka 16x2 LCD + IO Shield, która ma wbudowany wyświetlacz alfanumeryczny, klawiaturkę i kontrolki diodowe, zaś niewykorzystane sygnały GPIO wyprowadzone są na złącza szpilkowe.

16x2 LCD + IO Shield

Są to oczywiście jedne z wielu nakładek dedykowanych do Odroida, dobrze jednak wiedzieć, że komputer ten ma złącze GPIO o pinoucie podobnym do tego w znanym Raspberry PI 3 – stąd część nakładek będzie zgodna z obydwoma urządzeniami.

Przygotowanie urządzenia

Do podstawowej pracy z Odroidem C2 konieczny jest:

• zewnętrzny zasilacz,
• karta z systemem operacyjnym,
• monitor,
• przewód HDMI,
• klawiatura,
• mysz na USB.

Wszystkie nakładki (shieldy), których chcemy używać z komputerem, również należy zamontować przed podłączeniem komputera do zasilania. Odroid C2 współpracuje z systemami operacyjnymi: Android, Fedora, ARCHLinux, Debian oraz OpenELEC.

Jeśli zdecydujemy się na użycie karty microSD w roli pamięci systemowej, konieczne jest zainstalowanie systemu operacyjnego na niej – a dokładniej – wypakowanie na nią obrazu.

Aby nagrać obraz na kartę microSD należy:

• włożyć kartę do komputera PC,
• pobrać obraz systemu operacyjnego ze strony producenta,
• rozpakować pobrany obraz na dysk komputera PC,
• pobrać program służący do zapisywania obrazu na karcie microSD – w przypadku systemu Windows, może to być np. Win32DiskImager dedykowany dla Odroida, który można go pobrać ze strony producenta,

Zapisywanie obrazu na karcie pamięci.

• nagrać wypakowany wcześniej na dysk obraz za pomocą programu Win32DiskImager, co potrwa zaledwie kilka minut,
• po zakończeniu tego etapu warto również zweryfikować poprawność nagranego obrazu, wciskając przycisk Verify. Jeśli cały ten proces przebiegł bez problemu – kartę można umieścić w Odroidzie.

Alternatywą dla karty microSD jest moduł pamięci eMMC serii BLACK – taki moduł standardowo ma wgrany przez producenta system operacyjny Android lub Linux Ubuntu. Pojemności pamięci w tych modułach wynoszą od 8 do 64 GB.

Przykładowocy modył eMMC.

Pierwsze uruchomienie

Fabrycznie Odroida C2 jest umieszczony w folii anty-elektrostatycznej i dostarczany wraz z ulotką Quick-start. Do uruchomienia Odroida zdecydowaliśmy się na instalację systemu Ubuntu Mate na czystej karcie microSD.

Odroid C2 ma wbudowane dwie diody. Czerwona dioda sygnalizuje poprawne zasilanie komputera, niebieska natomiast prezentuje stan ładowania systemu. Gdy świeci, informuje o pracy bootloadera, jej miganie natomiast sygnalizuje pracę kernela.

Po podłączeniu do zasilania, przy włożonej do slotu karcie microSD z poprawnie wgranym systemem, dioda czerwona zapala się niemal natychmiast. Niedługo potem zapala się dioda niebieska, która zaczyna pulsować, sygnalizując poprawną pracę urządzenia.

W tym momencie na ekranie powinny pojawić się informacje o ładowanym systemie, zaś chwilę później – ekran logowania. W przypadku próby uruchomienia Odroida z karty bez wgranego systemu, jak i bez karty/modułu eMMC, działanie ogranicza się do świecenia czerwonej diody.

Aktualizacja systemu

Przy pierwszym uruchomieniu Odroida ma miejsce rozszerzenie rozmiaru partycji ROOT (wykonany zostanie restart urządzenia). Do komputera logujemy się podając:

• nazwę użytkownika: "odroid",
• hasło: "odroid".

Na początku warto zaktualizować system operacyjny. W tym celu należy otworzyć okno terminala i wpisać do niego kolejno komendy:

Do wykonania tej procedury konieczne jest połączenie z internetem oraz poprawne ustawienie zegara systemowego. Sieć ethernet poprzez DHCP jest automatycznie konfigurowana w trakcie startu. Jeśli jednak w naszej sieci nie ma możliwości dynamicznej konfiguracji adresów, wtedy można ustawić adres statyczny - opis takiej konfiguracji znajduje się w dalszej części artykułu.

Wykonując procedurę aktualizacji systemu, uzyskujemy najnowszą wersję oprogramowania. Zazwyczaj jednak aktualizacja zabiera trochę czasu. Poniższy widok będzie towarzyszył nam zapewne przez kilkadziesiąt minut.

Aktualizacja systemu.

Konfiguracja sieci

Jeśli korzystamy z sieci przewodowej z DHCP, Odroid automatycznie uzyska wymagane adresy z serwera i będzie gotowy do pracy w sieci. Jeśli jednak chcemy, by nasz Odroid miał przydzielony adres statyczny w sieci, wtedy możemy edytować plik interfaces. Wykorzystujemy do tego edytor nano, pracujący w konsoli. Wprowadzamy komendę:

W edytowanym pliku należy odnaleźć wpis:

Następnie trzeba edytować go, zmieniając człon "dhcp" na "static" oraz uzupełniając o dane konfiguracji statycznej (adres, maskę sieciową, adres bramy, adres serwera DNS, itp.).

Przykładowa konfiguracja mogłaby wyglądać następująco:

Aby ustawienia zaczęły działać, należy wykonać polecenie:

Podsumowanie

Odroid C2 to ciekawy jednopłytkowiec, wyróżniający się na tle innych sporymi możliwościami i nowoczesnymi rozwiązaniami. Z pewnością znajdzie zastosowanie w multimediach (jako na przykład odtwarzacz multimedialny strumienia z sieci czy nośnika danych), jak również w automatyce, czy przy prototypowaniu.

Platforma ta rozwija się niezwykle dynamicznie, więc można liczyć na bezproblemowe wsparcie producenta i społeczności, co daje nam praktycznie nieograniczone możliwości.

Autor: Włodzimierz Hepner
Edycja, formatowanie: Damian (Treker) Szymański

To nie koniec, sprawdź również

Przeczytaj powiązane artykuły oraz aktualnie popularne wpisy lub losuj inny artykuł »

FPGA Hackathon 2024 – zbuduj księżycową metropolię!

Poradnik prezentowy: zestawy do nauki elektroniki (2023/24)

Air602 – nowa, bardzo tania alternatywa dla ESP?

Sterowana gestem lampka RGB zbudowana na Arduino

Co warto wiedzieć o STM32MP1? Jak zacząć?

Przemysłowe komputery SBC – jak zacząć, co warto wiedzieć

Jetson TK1 okiem robotyka – #3 – Programowanie

Odroid C2 – pierwszy program w C, obsługa GPIO

jednopłytkowy, Odroid, uruchomienie