Kursy • Poradniki • Inspirujące DIY • Forum
W poprzedniej części kursu zapoznaliśmy się od strony sprzętowej z modułem Intel Edison oraz płytką bazową Intel Edison Kit for Arduino.
Tym razem omówimy instalację oprogramowania oraz wstępną konfigurację systemu. Dzięki WiFi nawiążemy komunikację ze światem. Zajmiemy się również aktualizacją systemu Yocto Linux.
Oczywiście przed przystąpieniem do działania musimy połączyć moduł Intel Edison z bazową płytką Intel Edison Kit for Arduino. W tym celu musimy wykorzystać elementy dystansowe, które dostarczane są w komplecie. Jak łatwo zauważyć elementy te są bardzo małe:
Jednak nakładając moduł, gdy śrubki są już przykręcone do podstawy nie będziemy mieć z tym żadnych problemów. Całość wyraźnie wskoczy na miejsce i będzie stanowiła solidne połączenie. Oczywiście dla pewności całość dokręcamy nakrętkami od góry.
Poprawne podłączenie moduł Intel Edison z płytką bazową.
Komplet elementów Gwarancja pomocy Wysyłka w 24h
Elementy konieczne do wykonania ćwiczeń zebrane zostały w gotowe zestawy, które można nabyć w Botlandzie. W kuferku znajdziecie ponad 180 elementów w tym moduł Intel Edison!
Zamów w Botland.com.pl »Na początek musimy się zdecydować, jaki system operacyjny wybierzemy dla naszego komputera PC, który będzie używany do pracy z opisywanym modułem. Intel Edison może współpracować z każdym popularnym systemem, nie jesteśmy więc skazani na Windowsa, możemy pracować z płytką z poziomu Mac OS X lub Linux-a.
Szczególnie ostatnia opcja jest warta uwagi. Ponieważ na Edisonie znajdziemy również Linuxa, praca w tym samym systemie na komputerze PC ma wiele zalet. Filozofia działania systemu oraz używane polecenia i biblioteki są wtedy podobne.
Jeśli będziemy chcieli kiedyś zupełnie od nowa zbudować obraz systemu Yocto, to komputer z Linuxem okaże się wręcz nieodzowny.
Na potrzeby niniejszego kursu skupimy się na pracy z poziomu Windowsa. Najpierw musimy pobrać odpowiednie oprogramowanie. Gotowy instalator znajdziemy na stronie producenta. Jak widzimy dostępne są instalatory dla wymienionych wcześniej systemów. Pobieramy odpowiednią wersję (u mnie: Windows 64-bit Installer). Plik jest relatywnie niewielki, ma tylko 11MB.
Niestety podczas instalacji będziemy musieli pobrać jeszcze sporo danych.
Jednym z pierwszych kroków podczas instalacji jest wybór modułów, które nas interesują. Na pewno musimy zainstalować sterowniki, warto od razu zainstalować narzędzie do aktualizacji obrazu systemu (Intel Phone Flash Tool Lite) oraz sam obraz (Update image). Ponieważ będziemy programować w środowisku zgodnym z Arduino, wybieramy również odpowiednią opcję:
Intel Edison - instalacja odpowiedniego oprogramowania.
Jeśli mamy odpowiednią ilość miejsca na dysku, szybkie łącze i chcemy poznać więcej możliwości naszej płytki, możemy też zainstalować pozostałe dwa pakiety: XDK to środowisko do programowania w języku Javascript (NodeJS). Natomiast o Eclipse chyba każdy już słyszał, jeśli nie to odsyłam do Wikipedii. Wybranie tej opcji da nam możliwość pisania aplikacji w C/C++.
Nie musimy jednak instalować wszystkiego od razu - zawsze istnieje możliwość dodania komponentów później.
Zanim uruchomimy instalację, warto przygotować płytkę Intel Edison. Niestety do instalacji oprogramowania niezbędne jest posiadanie płytki. Jeśli instalator nie wykryje jej, nie pozwoli na kontynuowanie instalacji. Podłączamy więc układ zgodnie z poniższym zdjęciem (zasilanie oraz przewody USB):
Intel Edison - niezbędne podłączenie przed instalacją.
Tutaj może się pojawić problem z zasilaniem.
Środkowy port USB na płytce służy zarówno do komunikacji z PC, jak i do zasilania. Niestety sterowniki systemu Windows miewają czasem problemy z wykryciem urządzenia. W takiej sytuacji konieczne może być podłączenie zewnętrznego zasilacza - po zainstalowaniu sterowników płytka może być już zasilana z USB.
Podczas instalacji sterowników systemu Windows
konieczne może być podłączenie zasilacza.
Po podłączeniu zasilacza oraz USB, komputer powinien wykryć płytkę i zainstalować sterowniki. Sama instalacja jest bardzo łatwa, co więcej, wyposażona w pomocne ilustracje:
Intel Edison - kolejne kroki instalacji.
Bez problemu powinniśmy przejść do jej szczęśliwego końca:
Intel Edison - zakończenie instalacji oprogramowania.
Po poprawnej instalacji oprogramowania, płytka z Edisonem powinna być widoczna w Menedżerze urządzeń systemu Windows.
Intel Edison w Menedżerze urządzeń.
Do połączenia z Edison-em wykorzystujemy dwa przewody USB, a w menedżerze urządzeń zobaczymy aż trzy nowe porty szeregowe. Podaję ich numery, żeby ułatwić porównanie z ilustracją i przykładami, ale oczywiście numeracja może być inna:
Do łączenia się poprzez port szeregowy można wykorzystywać różne programy, jednym z najpopularniejszych jest darmowy putty.
Za jego pomocą można łączyć się nie tylko poprzez port szeregowy,
ale również ssh, co wykorzystamy później.
Program nie wymaga instalacji, wystarczy pobrać odpowiedni plik i go uruchomić. Zobaczymy okno z ustawieniami połączenia oraz ewentualnie zapisanymi wcześniej połączeniami.
Konfiguracja PuTTy.
Domyślnym połączeniem jest ssh, jednak najpierw musimy połączyć się przez port szeregowy i skonfigurować sieć. Dopiero później będziemy mogli się przez nią połączyć. Po zmianie typu połączenia na Serial pojawiają się nowe opcje połączenia:
PuTTy - konfiguracja połączenia przez łącze szeregowe.
Wprowadzamy numer portu (Serial line) - jeśli nie pamiętamy, zawsze można otworzyć Menedżera urządzeń i sprawdzić. Prędkość połączenia, to 115200 bps. Musimy jeszcze kliknąć na opcję Serial, widoczną na samym dole w lewej części okna. Wtedy zobaczymy dodatkowe okno z opcjami połączenia. Musimy zmienić opcję Flow control - ustawiamy jako None.
PuTTy - zaawansowane ustawienia połączenia szeregowego.
Ponieważ często będziemy otwierać port z ustawionymi właśnie parametrami, to warto zapamiętać te ustawienia. Służy do tego opcja Save w oknie pokazanym na początku. Dzięki temu następnym razem połączymy się z Edison-em po prostu wybierając nazwę zapisanej sesji. Więc proces ustawień parametrów będziemy musieli przejść tylko raz.
Parametry komunikacji przez port szeregowy to:
prędkość 115200, 8N1, brak kontroli parzystości i przepływu.
W końcu możemy nacisnąć przycisk Open. Zobaczymy wtedy okienko terminala:
Nawiązanie komunikacji z Intel Edisonem.
Być może oczekiwaliśmy jakiegoś "powitania", niestety Edison nie jest aż tak przyjacielski. Dopiero po naciśnięciu ENTER zobaczymy odpowiedni komunikat:
"Komunikat powitalny" wysłany przez Intel Edisona.
Jak widzimy jest to okno logowania do systemu. Od razu wyjaśnienie - w przypadku Edisona, właściwie wszystko będziemy robili z poziomu tzw. konsoli. W przypadku Raspberry, można podłączyć monitor, myszkę i uruchomić interfejs graficzny. Jak już wspominaliśmy wcześniej - Intel Edison to zupełnie inne urządzenie, tutaj króluje interfejs tekstowy.
Czas się zalogować. Domyślnym użytkownikiem jest root, czyli administrator, natomiast hasło nie jest wymagane.
Domyślny login: root
Domyślne hasło: brak (zostawiamy puste pole)
Intel Edison - logowanie do systemu.
Udało nam się zalogować do systemu. Teraz możemy wprowadzać polecenia. Wszystko działa dokładnie jak w każdym innym komputerze z systemem Linux.
Pierwszym krokiem powinna być konfiguracja płytki. Wprowadzamy więc polecenie:
|
1 |
configure_edison --setup |
Intel Edison - konfiguracja
Naciskamy ENTER i przechodzimy do konfiguracji systemu. Pierwszy krok to ustawienie hasła. Domyślne puste hasło to oczywiście nienajlepsze rozwiązanie. W tym celu wybieramy odpowiednią opcję z wyświetlonego menu.
W kolejnym kroku ustalamy nazwę naszego urządzenia. Ponieważ będziemy się komunikować przez sieć, ładna nazwa ułatwi nam wyszukiwanie modułu. W tym wypadku z połączenia słów Edison i Forbot powstał... Fordison!
Intel Edison - nadawanie nazwy.
Konfigurator poprosi nas o potwierdzenie wprowadzonej nazwy, a następnie zapyta, czy chcemy skonfigurować sieć WiFi - oczywiście chcemy. Wyszukiwanie dostępnych sieci zajmie chwilę, po której zostanie wyświetlona lista znalezionych połączeń:
Intel Edison - lista znalezionych sieci.
Wybieramy numer odpowiadający naszej sieci, a następnie wprowadzamy hasło dostępu. Po chwili powinniśmy zobaczyć komunikat informujący o połączeniu.
Nasza płytka jest już gotowa do pracy!
W podsumowaniu konfiguracji płytki widzieliśmy adres IP modułu. Możemy go wpisać do przeglądarki internetowej i sprawdzić, czy połączenie działa poprawnie. Niestety używanie nazwy może nie działać, ale podanie adresu IP powinno dać oczekiwany efekt:
Intel Edison "widziany" z poziomu przeglądarki.
Jeśli nie pamiętamy jaki był adres IP płytki, możemy w konsoli użyć polecenia ifconfig wlan0. Wyświetli ono informację o połączeniu sieciowym:
Intel Edison - informacje o połączeniu sieciowym.
Nasza płytka powinna zostać zaktualizowana podczas instalacji oprogramowania. Jeśli jednak chcemy zainstalować inną wersję systemu, możemy dokonać tego w każdej chwili. Z pomocą przyjdzie nam program Intel Phone Flash Tool Lite, który zainstalowaliśmy już wcześniej:
Intel Edison - Intel Phone Flash Tool Lite.
Aktualizacja systemu usunie wszystkie nasze programy i ustawienia.
W prawej części okna widzimy przycisk "Browse...". Po jego naciśnięciu musimy wyszukać na dysku obraz systemu, który chcemy zainstalować. Jeśli podczas instalacji wybraliśmy opcję "Update image", odpowiedni obraz powinien być już na dysku naszego komputera. U mnie znalazł się w katalogu: C:\Intel\Edison\Image\edison-image-280915
Wybór obrazu systemu Yocto.
Musimy jeszcze wybrać konfigurację połączenia - dla systemu Windows powinniśmy wybrać opcję RNDIS:
Odpowiednie przygotowania programu do aktualizacji systemu.
Następnie możemy nacisnąć przycisk Start to Flash. Aby rozpocząć aktualizację, konieczne będzie odłączenie płytki i ponowne jej podłączenie.
Najważniejsza jest uwaga, wyświetlana na koniec instalacji - nie należy odłączać płytki przez co najmniej 2 min. W tym czasie następuje reset systemu i przygotowanie systemu plików. Jeśli wyłączymy płytkę w tym momencie, system może nie działać poprawnie.
Po aktualizacji należy zostawić płytkę na kilka minut i nie odłączać zasilania!
Więcej informacji o aktualizacji znajdziemy na stronie Intela. Z procedurą aktualizacji należy uważać i przeprowadzać ją dokładnie według instrukcji. Jeśli jednak udało nam się popsuć system, warto znać odnośnik do pomocy...
Domyślnie Edison pracuje pod kontrolą systemu Linux zbudowanego w oparciu o Yocto. Jest to ogólnie dostępny system, w którym każdy może przygotować własną dystrybucję Linuxa.
Ponieważ taka dystrybucja będzie zawierała tylko wybrane (więc potrzebne) programy, może być relatywnie niewielka, system może startować bardzo szybko. Niestety minusem jest bardzo mała liczba programów, które możemy zainstalować dodatkowo, bez konieczności samodzielnej kompilacji systemu.
Ubilinux - alternatywa dla Yocto.
Jeśli będziemy chcieli mieć dostęp do większej liczby pakietów, możemy zamiast Yocto zainstalować Ubilinux-a. Jest to dystrybucja oparta na Debianie i wyposażona w bogaty zbiór programów dodatkowych. W kursie skupimy się jednak na Yocto.
W tej części kursu poznaliśmy sposób konfiguracji modułu Intel Edison, połączyliśmy się z siecią bezprzewodową oraz poznaliśmy sposób wgrywania aktualizacji systemu. W następnej części kursu zajmiemy się podstawami pracy w systemie Linux - oczywiście w oparciu o moduł Edison.
Autor kursu: Piotr (Elvis) Bugalski
Redakcja: Damian (Treker) Szymański
arduino, Edison, Intel, kurs, kursEdison, programowanie
Dołącz do 20 tysięcy osób, które otrzymują powiadomienia o nowych artykułach! Zapisz się, a otrzymasz PDF-y ze ściągami (m.in. na temat mocy, tranzystorów, diod i schematów) oraz listę inspirujących DIY z Arduino i RPi.
Trwa ładowanie komentarzy...