Przeszukaj forum

Dlaczego akurat ten temat? Znaczna część młodzieńców interesujących się elektroniką z oczywistych względów jako szkołę średnią wybiera technikum elektroniczne, a następnie studia powiązane z tymże kierunkiem. Tymczasem zapał u wielu młodych entuzjastów elektroniki jest skutecznie studzony przez system edukacji, który serwuje im zagadnienia czy całe przedmioty, które są zwyczajnie zbędne, a nie uczy ich tego, co naprawdę jest przydatne po zakończeniu edukacji. Z tego całego procesu można wyciągnąć kilka wniosków, którymi warto podzielić się z innymi – mianowicie, dlaczego nie powinno się zniechęcać oraz jak pomimo wątpliwego poziomu edukacji zdobyć umiejętności, które mogą wyróżnić nas pośród przyszłych, potencjalnych pracodawców. Ten artykuł bierze udział w naszym konkursie! 🔥 Na zwycięzców czekają karty podarunkowe Allegro, m.in.: 2000 zł, 1000 zł i 500 zł. Potrafisz napisać podobny poradnik? Opublikuj go na forum i zgłoś się do konkursu! Czekamy na ciekawe teksty związane z elektroniką i programowaniem. Sprawdź szczegóły » Technikum i 8051 Około 8 lat temu, patrząc na nazwę przedmiotu „układy mikroprocesorowe” przypuszczaliśmy, że będzie on dotyczył AVR. Jednak podczas lekcji powiedziano nam, że będziemy przyswajać architekturę i programowanie mikrokontrolera Intel 8051. Mikrokontrolery te można nazwać technologicznymi dinozaurami; zostały zaprojektowane w 1980 roku i obecnie nie są w zasadzie nigdzie używane – z wyjątkiem polskich szkół i uczelni, dla których przygotowano specjalne urządzenie do nauczania programowania oparte na tym układzie scalonym, nazwane DSM-51, kosztujące na chwilę obecną prawie 2000 zł brutto! Urządzenie DSM-51 Z jednej strony oryginalne mikrokontrolery 8051 są protoplastami całego szeregu dzisiejszych układów, ich język programowania (asembler) jest bardzo niskopoziomowy. Dzięki temu łatwo można zrozumieć np. działanie rejestrów roboczych oraz co się dzieje w momencie wykonywania poszczególnych instrukcji. Z drugiej strony – czy należy poświęcać temu cały semestr? Warto pokazać, że coś takiego istnieje i przy okazji krótko omówić podstawowe zasady działania tego systemu mikroprocesorowego. Ale przez resztę zajęć można wziąć do ręki inny mikrokontroler i spędzić czas nad czymś, co faktycznie jest używane gdzieś poza szkołą – jeżeli nie bezpośrednio w przyszłej pracy zawodowej, to przy nauce programowania na studiach. Do tego celu idealne wydaje się Arduino – przyjazna platforma, która nie jest używana powszechnie chociażby w przemyśle, ale za to świetnie nadająca się do nauki programowania. Właśnie dzięki tej drugiej właściwości wielu amatorów elektroniki używa Arduino w zaciszu domowym, przy okazji poznając podwaliny języków C i C++ (język programowania Arduino jest w czymś rodzaju uproszczonego połączenia tych dwóch języków). Samo Arduino jest relatywnie tanie – oryginalną płytkę Arduino Uno można kupić za kwotę poniżej 100 zł (cena na moment pisania artykułu). Dlaczego zatem nie zastąpić mocno przestarzałego i horrendalnie drogiego DSM-51 czymś, co jest tańsze, nowocześniejsze, bardziej użyteczne i rozwojowe? Wbudowane “peryferia” używane w DSM-51 to m.in.: Wyświetlacze: alfanumeryczny LCD 2x16, Wyświetlacz segmentowy, Klawisze, Dioda LED, Buzzer. Co oferuje Arduino w porównaniu do DSM-51? Modularność i możliwość podłączenia mnóstwa nowocześniejszych, bardziej zaawansowanych technologicznie urządzeń peryferyjnych (wystarczy zajrzeć do kursów dot. Arduino). Już sama znajomość podstaw prosperujących języków C i C++ oraz zaznajomienie się z nowocześniejszą technologią (tu warto przytoczyć specyficzne płytki Arduino z wbudowaną komunikacją Ethernet czy Wi-Fi) deklasuje mikrokontrolery 8051, których dogłębna znajomość w dzisiejszych czasach jest bezcelowa. Arduino Ethernet Rev3 Studia inżynierskie i kolejne rozczarowanie Po nauce programowania w technikum pojawiła się nadzieja, że szkoła wyższa to faktycznie wyższy poziom i że uda się zasiąść do czegoś nowocześniejszego, jak np. AVR czy STM32. Na trzecim roku w planie figuruje przedmiot o analogicznej nazwie do tego, który był w technikum. Na blatach w sali leży ten sam rodzaj płyt edukacyjnych z 8051, które programowano w szkole średniej… Znów semestr poświęcony technologii, której znajomość się nigdzie nie przyda; do tego „kształcenie” odbywa się z legendarną, akademicką surowością – zrozumienie fragmentu programu nie jest zadowalające. Na pytanie wykładowcy nie wystarczy odpowiedzieć poprawnie, własnymi słowami. Odpowiedź powinna zostać wyuczona na pamięć dokładnie tak, jak podano na wykładzie – w przeciwnym razie była uważana za błędną. Programy tworzone podczas zajęć również nie były wyjątkowo finezyjne, bo nie pozwalał na to sprzęt: jednym z zadań było zaprogramowanie kontrolera tak, aby sterował sygnalizacją świetlną na makiecie skrzyżowania (trochę bardziej skomplikowane zapalanie i gaszenie diod po upływie określonego czasu, wykorzystując przerwania). W drugim etapie zajęć do wejść cyfrowych podłączono czujniki przeszkody IR. Pojawienie się przeszkód na danym czujniku i w odpowiedniej kolejności powodowało odpowiednio zwiększenie lub zmniejszenie zawartości licznika, co z kolei miało odpowiadać liczeniu pasażerów w autobusie. Zawartość licznika przedstawiał wyświetlacz 7-segmentowy. Takie programy jedynie uczą pewnych zależności, które równie dobrze da się pokazać na nowocześniejszym sprzęcie, jednocześnie zaznajamiając z jego architekturą czy językiem programowania, co może dać oczywiste benefity w przyszłości. Mikrokontroler Intel P8051 używany w DSM-51. Warto zwrócić uwagę na rok produkcji mikrokontrolera (1982). Szczęśliwie, w następnym semestrze pojawiły się upragnione AVR. Niestety, sam prowadzący zajęcia przyznał, że jeden semestr na porządne poznanie AVR to za mało. Pojawia się pytanie, czy nie lepiej byłoby poświęcić dwa semestry na naukę AVR? Skąd zatem czerpać wiedzę i chęci? Czytając ten artykuł można odnieść wrażenie, że autor próbuje jeszcze bardziej zrazić czytelnika do uczenia się programowania mikrokontrolerów. Nic bardziej mylnego – chce pokazać swoje doświadczenia i dać przekaz młodemu człowiekowi żądnemu wiedzy, że nie ma się co przejmować, gdy po wejściu do klasy zastanie zakurzony i podniszczony sprzęt, który jest być może starszy od jego rodziców. Trzeba wtedy wziąć sprawy we własne ręce - jeżeli szkoła nie jest w stanie przekazać potrzebnej nam wiedzy, to należy zdobyć ją gdzie indziej. Cóż, edukacja w polskich szkołach i na uczelniach jest, jaka jest i ciężko będzie to przeskoczyć; na zmiany też zapewne przyjdzie poczekać. Jednak nie ma się co martwić – przecież istnieją fora czy kursy internetowe. STM32 NUCLEO-F103RB wykorzystywane do nauki programowania w jednym z kursów. Umiejętność programowania tego typu modułów jest pożądana na rynku pracy. Ogromna ilość ludzi pomimo ukończenia edukacji wciąż pogłębia swoją wiedzę, wykorzystując do tego Internet. Nic dziwnego, na rynku pracy pojawiają się interesujące i dobrze płatne oferty, które mogą być poza ich zasięgiem – a to dlatego, że nie są wystarczająco dobrze zaznajomieni z układami takimi jak na przykład AVR czy STM32. Osobom w takiej sytuacji nie pozostaje nic innego, jak zakupienie odpowiedniego sprzętu czy całego zestawu edukacyjnego i wzięcie się do nauki – wtedy uda się poszerzyć horyzonty i znaleźć lepszą pracę, a tak namiętnie męczone przez szkołę mikrokontrolery z poprzedniej epoki wcale nie będą do tego niezbędne.