Przeszukaj forum

Witam, mam pewien problem na jednym z filmików na YT zostało pokazane sterowanie LEDami za pomocą poleceń z serial monitora. Chciałbym wykorzystać to rozwiązanie w swoim projekcie do sterowanie paskami LED lecz nawet po skopiowaniu kodu z filmu LEDy nie zapalają się. Chciałbym używać zmiennej typu string aby w kodzie było to ładnie widoczne i każdy rozumiał co się w nim dzieje, lecz tylko zmienna typu char zapala lub gasi LEDy. Proszę o pomoc w rozwiązaniu tego problemu bo nie rozumiem dlaczego kod na filmie działa z użyciem String a w moim identycznym przypadku już nie. Oto mój kod: int redLED=2; int greenLED=3; int blueLED=4; int yellowLED=5; String comm; void setup() { Serial.begin(9600); while(!Serial); pinMode(redLED,OUTPUT); pinMode(greenLED,OUTPUT); pinMode(blueLED,OUTPUT); pinMode(yellowLED,OUTPUT); } void loop() { if(Serial.available()){ comm=Serial.readString(); //RED LED if(comm=="red on"||comm=="RED ON"){ digitalWrite(redLED,HIGH); } if(comm=="red off"||comm=="RED OFF"){ digitalWrite(redLED,LOW); } //GREEN LED if(comm=="green on"||comm=="GREEN ON"){ digitalWrite(greenLED,HIGH); } if(comm=="green off"||comm=="GREEN OFF"){ digitalWrite(greenLED,LOW); } } }

Witajcie Uczę i poznaję możliwości Arduino. Wpadłem na pomysł zbudowania ruchomych tarcz strzelniczych dla synka z użyciem pistoletów na piankowe naboje. Sterowanie za pomocą Arduino + przekażniki + elektrozawory pneumatyczne + siłowniki. Stworzyłem jak narazie kod gdzie na każdy kanał podaję parametry czasu opóźnienia i czasu trwania załączenia. Uruchamianie następuje po wciśnięciu przycisku na kablu. Akcja zaczyna z odliczaniem np po 5 sekundach (z regulacja od 0 do 30 sekund w kodzie) po wciśnieciu przycisku. Potrzebuję dopisać kod z udziałem diody LED mrugający co sekundę odliczanie i zaraz przed rozpoczęciem akcji pali sie np na 3 sekundy. Niestety programowanie jak dla mnie czarna magia i dlatego zwracam o pomoc. Dziękuje Oto kod: //opoznienie i czas trwania w ms dla kanału 1 unsigned long opoznienie1 = 1500; unsigned long czas1 = 50; //opoznienie i czas trwania w ms dla kanału 2 unsigned long opoznienie2 = 2000; unsigned long czas2 = 100; //opoznienie i czas trwania w ms dla kanału 3 unsigned long opoznienie3 = 1500; unsigned long czas3 = 150; //opoznienie i czas trwania w ms dla kanału 4 unsigned long opoznienie4 = 3000; unsigned long czas4 = 200; //opoznienie i czas trwania w ms dla kanału 5 unsigned long opoznienie5 = 3500; unsigned long czas5 = 250; //opoznienie i czas trwania w ms dla kanału 6 unsigned long opoznienie6 = 4000; unsigned long czas6 = 300; //opoznienie i czas trwania w ms dla kanału 7 unsigned long opoznienie7 = 4500; unsigned long czas7 = 350; //opoznienie i czas trwania w ms dla kanału 8 unsigned long opoznienie8 = 5000; unsigned long czas8 = 400; // cyfrowy, pod który podłączony jest przycisk START const int buttonPin = 2; int buttonState = 0; unsigned long int last_millis; void setup() { //tutaj wpisujemy instrukcje pinMode dla wszystkich kanałów pinMode(12, OUTPUT); pinMode(11, OUTPUT); pinMode(10, OUTPUT); pinMode(9, OUTPUT); pinMode(8, OUTPUT); pinMode(7, OUTPUT); pinMode(6, OUTPUT); pinMode(5, OUTPUT); pinMode(buttonPin, INPUT); //itd. } void loop() { buttonState = digitalRead(buttonPin); if (buttonState == HIGH) { delay(5000); last_millis = millis(); } //KANAL 1 if( millis() >= (last_millis + opoznienie1 + czas1)) { //tutaj wyłączamy urządzenia kanału 1 digitalWrite(12, HIGH); } else if( millis() >= (last_millis + opoznienie1)) { //tutaj uruchamiamy urządzenia dla kanału 1 digitalWrite(12, LOW); } //KANAL 2 if( millis() >= (last_millis + opoznienie2 + czas2)) { //tutaj wyłączamy urządzenia kanału 2 digitalWrite(11, HIGH); } else if( millis() >= (last_millis + opoznienie2)) { //tutaj uruchamiamy urządzenia dla kanału 2 digitalWrite(11, LOW); } //KANAL 3 if( millis() >= (last_millis + opoznienie3 + czas3)) { //tutaj wyłączamy urządzenia kanału 3 digitalWrite(10, HIGH); } else if( millis() >= (last_millis + opoznienie3)) { //tutaj uruchamiamy urządzenia dla kanału 3 digitalWrite(10, LOW); } //KANAL 4 if( millis() >= (last_millis + opoznienie4 + czas4)) { //tutaj wyłączamy urządzenia kanału 4 digitalWrite(9, HIGH); } else if( millis() >= (last_millis + opoznienie4)) { //tutaj uruchamiamy urządzenia dla kanału 4 digitalWrite(9, LOW); } //KANAL 5 if( millis() >= (last_millis + opoznienie5 + czas5)) { //tutaj wyłączamy urządzenia kanału 5 digitalWrite(8, HIGH); } else if( millis() >= (last_millis + opoznienie5)) { //tutaj uruchamiamy urządzenia dla kanału 5 digitalWrite(8, LOW); } //KANAL 6 if( millis() >= (last_millis + opoznienie6 + czas6)) { //tutaj wyłączamy urządzenia kanału 6 digitalWrite(7, HIGH); } else if( millis() >= (last_millis + opoznienie6)) { //tutaj uruchamiamy urządzenia dla kanału 6 digitalWrite(7, LOW); } //KANAL 7 if( millis() >= (last_millis + opoznienie7 + czas7)) { //tutaj wyłączamy urządzenia kanału 7 digitalWrite(6, HIGH); } else if( millis() >= (last_millis + opoznienie7)) { //tutaj uruchamiamy urządzenia dla kanału 7 digitalWrite(6, LOW); } //KANAL 8 if( millis() >= (last_millis + opoznienie8 + czas8)) { //tutaj wyłączamy urządzenia kanału 8 digitalWrite(5, HIGH); } else if( millis() >= (last_millis + opoznienie8)) { //tutaj uruchamiamy urządzenia dla kanału 8 digitalWrite(5, LOW); } }

Cześć, Mam takie pytanie czy jest jakakolwiek możliwość zmiany koloru wyświetlania w wyswietlaczu 7 segmentowym 4- cyfrowym TM1637 przykładowo z koloru czerwonego na biały/niebieski, przeszukałam internet w znalezieniu odpowiedzi na to pytanie jednak jedyne dostępne wyświetlacze znalazłam na stronach typu AliExpress (nie za bardzo ufam). Bardzo proszę o pomoc i dziękuje za wyrozumiałość. pozdrawiam

Witam, Na sprzedaż posiadam dużą ilość elektroniki związanej z budowaniem układów na arduino / malince. Studiowałem AiR i wiadomo, podczas studiów człowiek się trochę bawił, lecz teraz przy normalnej pracy nie mam już czasu/chęci. Nie sposób wymienić wszystkich elementów, które tutaj są ale z ciekawszych: - rasberry pi 3, z zasilaczem, kartą pamięci, modułem kamery itd. - klony arduino, czujniki wagi, odległości, joystik, klawiaturki itd. - wiele wiele pierdół, rezystorów, kabli, - akcesoria do lutowania Link do zdjęć ze wszystkimi elementami: https://drive.google.com/drive/folders/1GeEhGKALeyMzg0ZHvzhuuUFbM4BgsNpj?usp=sharing Cena: 300zł Ze względu na ilość tych wszystkich rzeczy preferowałbym odbiór osobisty w Poznaniu, ale jestem w stanie również to wysłać. W razie co proszę o kontakt na telefon: 781358758 Nie wiem gdzie mam wstawić ten post, jestem tutaj nowy. Mam nadzieję, że nie łamię regulaminu. Chcę po prostu komuś oddać praktycznie nowy zestaw do zabawy bo ja już nie potrzebuję.

Na płytce cały czas świeci sie dioda podpisana L nigdy wczesniej nie swieciła bez przerwy. A tu zrzut błędu podczas wgrywanie. Takie dodatkowe pytanie zna ktos jakis fajny kod do paska led adresowalneg LED RGB WS2812B ?

Dawno, dawno temu, kiedy Internet jeszcze raczkował... Miałem niesamowite szczęście — zostaliśmy zaproszeni do zwiedzenia Studia Hensona. My — to znaczy cały zespół pewnego teatru. Łazilismy po tym studio, nasi artyści rozmawiali z ichniejszymi artystami... a ja się nudziłem jak mops. Na szczęście Cheryl Henson to zauważyła, i po mojej informacji że jestem technikiem a nie aktorem — zaprowadziła mnie do pracowni. Dużo mógłbym na tem temat mówić (nie wiem czy mi wolno, ale technologie chyba nie są już tajemnicą), w każdym razie szczękę z podłogi zbierałem jakiś tydzień. Kermit na selsynach (kto pamięta co to?), kostium misia (tego z reklamy Coli) nafaszerowany elektroniką chyba bardziej niż skafander Armstronga, tajemniczy proces tworzenia skóry Piggy czy czterdziestocalowy kineskopowy monitor w montażowni... Wtedy postanowiłem sobie, że też muszę zrobić lalkę. Może nie jestem mistrzem w konstrukcji lalek, ale coś na ten temat wiem... Problem był prosty: o ile lalki Hensona przeznaczone są do filmu (czyli trzy osoby animujące Kermita, akumulatory wystarczające na kilka minut i zasada "czego nie widzi kamera tego nie ma") — o tyle ja chciałem zrobić lalkę teatralną. Dla niezorientowanych mam proste porównanie. Lalka Hensona jest jak wyścigowy bolid, który zasuwa najszybciej jak może (ale co okrążenie trzeba mu wymienić opony razem z kołami, zatankować, najlepiej zrobić pełny przegląd a do jazdy potrzebna jest kilkuosobowa ekipa). Lalka teatralna przypomina bardziej terenówkę — wjedzie wszędzie, tankuje się raz na jakiś czas jeśli gdzieś w pobliżu jest stacja benzynowa, przegląd się robi raz przed wyjazdem, a do prowadzenia jest potrzebny kierowca sztuk jeden. A jednak postanowiłem, że coś tam podpatrzę z Hensona, coś z typowych teatralnych lalek, i może coś wyjdzie. Wybór padł na jawajkę z dwóch powodów: po pierwsze jest stosunkowo prosta w konstrukcji, po drugie osoba która miała ową lalkę animować specjalizuje się właśnie w jawajce. Od razu uprzedzam ewentualne pretensje i aluzje do worklogów: moim celem było zrobienie pełnej konstrukcji i sprawdzenie, czy animacja jest w ogóle możliwa. Ubranie i makijaż to inna sprawa, muszę wybrać czy będę płacić, czy nauczę się szyć (to drugie chyba bardziej mi odpowiada) czy w ogóle zostawię lalkę taką jaka jest na pamiątkę i wezmę się za następną; w każdym razie projekt jest z mojej strony skończony. Zacząłem od założeń. Przede wszystkim postanowiłem trochę zmienić zasady ruchu głowy. W najprostszej jawajce głowa jest nieruchoma. Dodatkowe możliwości to ruch obrotowy, ew. możliwość skłonu. O ile z ruchem obrotowym nie ma problemu, o tyle różne mechanizmy przenoszące napęd na głowę bywają chimeryczne i awaryjne (a to zerwie się gumka prostująca głowę, a to coś stanie się z linką). Dodatkowo aby zmusić lalkę do skłonu głowy potrzebna jest stosunkowo duża siła. Tak więc naturalne mi się wydało zastąpienie takiego mechanizmu elektronicznym. Chciałem również wyposażyć lalkę w możliwości w jawajkach rzadko spotykane: możliwość poruszania oczami oraz przynajmniej jedna chwytna ręka. Tu też z uwagi na samą konstrukcję jawajki i sposób animacji nie jest możliwe zrobienie tego poprzez czysto mechaniczne rozwiązania. I tak mam zaszczyt przedstawić: Maestro Zittaurus, mistrza obojga magii, dla znajomych Ziutek (dla dalszych znajomych pan Ziutek). "Kręgosłup" lalki (zastępujący tradycyjny kij) został wykonany z dwóch rurek: wewnętrzna grubościenna rurka wodociągowa PCW 17mm przenosi ruch obrotowy na głowę, a jej sztywność wystarczy aby się nie uginała w czasie poruszania lalką. Zewnętrzna to zwykła cienkościenna rurka instalacyjna, na której spoczywa ciężar głowy i do której mocowane są ramiona. Głowę zaprojektowałem w programie FaceGen 3d Print (bardzo dobrze działa pod Wine) jako solid model i OpenSCAD-em wyciąłem w niej miejsca na oczy oraz mechanizmy napędowe.Przewody do serw biegną wewnątrz rurki. Użyłem tu zwykłych serw micro TowerPro SG90 przede wszystkim ze względu na ich popularność (a poza tym kilka ich miałem). Niestety — z kilku przyczyn nie było to dobry wybór, ale o tym później. Trochę problemu sprawił mi mechanizm dłoni. Nawet najmniejsze dostępne serwa są za wielkie, aby umieścić je wewnątrz dłoni. Tym samym umieszczając serwo w przedramieniu musiałem zmienić tradycyjny sposób mocowania dłoni (sznurek) na jakiś sztywny. Myślałem na początku o czymś w rodzaju bowdena, ale w mońcu wpadłem na pomysł zastosowania podwójnego przegubu kulowego. Kule zostały wydrukowane, łączący je pręt to ucięty kawałek śruby M4 przewiercony wzdłuż wiertłem 1.8 mm. Przycisk wyzwalający zamknięcie dłoni został umieszczony w rękojeści czempuritu. Początkowo projektowałem sterowanie proporcjonalne — ale szybko zdałem sobie sprawę, że nie ma to żadnego sensu: układ dłoni animatora na rękojeściach nie pozwala na tego typu sterowanie, dużo lepszym rozwiązaniem jest po prostu przycisk, po którego naciśnięciu zmienia się stan dłoni (zamknięta/otwarta). W rękojeści została umieszczona cała elektronika: akumulator 18650 2600 mAh, ładowarka z zabezpieczeniem, przetwornica MT 3608 oraz Arduino Pro Mini. Do sterowania ruchami głowy i oczu służy płaski joystick oraz pierścień (żółty na zdjęciu) do obracania głową na boki. Joystick został umieszczony zgodnie z życzeniem animatorki — tak jest jej najwygodniej operować. Do kontroli stanu akumulatora słuzy dioda — jeśli zaczyna migać, warto rozejrzeć się za jakąś ładowarką. Nie zamieszczam schematu — w końcu to trywialne podłączenie joysticka, przycisku i trzech serw do małego Arduino. Kod jest bardzo prosty, od typowego różni się wyłącznie klasą MyServo automatycznie odłączającą serwomechanizm jeśli nie jest używany przez co najmniej sekundę: #include <Servo.h> class MyServo: public Servo { public: MyServo(int pin); void writePos(int pos); void heartbeat(void); private: bool rlyAttached; int lastPosition; int servoPin; uint32_t lastMillis; }; MyServo::MyServo(int pin) { servoPin = pin; rlyAttached = 0; lastPosition = -1; } void MyServo:: writePos(int pos) { pos = constrain(pos, 0, 180); if (pos != lastPosition) { if (!rlyAttached) { rlyAttached = true; attach(servoPin); } write(pos); lastPosition = pos; lastMillis = millis(); return; } heartbeat(); } void MyServo:: heartbeat(void) { if (rlyAttached && millis() - lastMillis > 1000UL) { detach(); rlyAttached = 0; } } #define OCZY_PIN A1 #define GLOWA_PIN A0 #define REKA_PIN A2 #define VOLT_PIN A3 #define OCZY_SRV 11 #define GLOWA_SRV 10 #define REKA_SRV 12 #define LED_PIN 13 MyServo reka(REKA_SRV), glowa(GLOWA_SRV), oczy(OCZY_SRV); #define MINVOLT 675 #define MAXVOLT 775 void setup() { reka.writePos(90); oczy.writePos(90); glowa.writePos(180); pinMode(LED_PIN, OUTPUT); pinMode(REKA_PIN, INPUT_PULLUP); } uint32_t handStateChanged; bool handState; int handLevel = 180; int headLevel = 180; int eyesLevel = 90; #define OKO_BL 500 #define OKO_BU 550 #define OKO_LL 250 #define OKO_LU 810 void getInput(void) { int v_oko = analogRead(OCZY_PIN); int v_glowa = analogRead(GLOWA_PIN); int v_volt = analogRead(VOLT_PIN); bool v_reka = digitalRead(REKA_PIN); v_volt = constrain(v_volt, MINVOLT, MAXVOLT); v_volt = map(v_volt, MINVOLT, MAXVOLT, 100, 1000); digitalWrite(LED_PIN, (millis() % 1000) < v_volt); v_glowa = constrain(v_glowa, 220,490); v_glowa = map(v_glowa, 490,220,180,0); if (v_glowa == 180 || v_glowa == 0 || abs(v_glowa - headLevel) >10) { headLevel=v_glowa; } v_oko = constrain(v_oko, OKO_LL, OKO_LU); if (v_oko < OKO_BL) v_oko = map(v_oko,OKO_LL, OKO_BL,0,90); else if (v_oko > OKO_BU) v_oko = map(v_oko,OKO_BU, OKO_LU,90,180); else v_oko = 90; if (v_oko == 0 || v_oko == 180 || v_oko == 90 || abs(v_oko - eyesLevel) >= 6) { eyesLevel = v_oko; } if (v_reka == handState) return; if (millis() - handStateChanged < 200UL) return; handState = v_reka; handStateChanged = millis(); if (!handState) { handLevel=handLevel?0:180; } } void loop() { getInput(); reka.writePos(map(handLevel,0,180,0,90)); glowa.writePos(headLevel); oczy.writePos(180-eyesLevel); } Ziutek wyszedł mi całkiem nieźle (tzn. realizuje wszystko co założyłem), a teraz kolej na możliwe poprawki: W rękojeści powinien się znaleźć wyłącznie stosunkowo ciężki akumulator wraz z ładowarką. Arduino i przetwornicę należałoby podwiesić do rurki na wysokości tułowia lalki. W tym przypadku nie wchodzi już w grę przeprowadzenie przewodów wewnątrz rurki, ale rozwiązanie tego nie powinno być problemem. Dodatkowo należałoby wyprowadzić na jakimś gnieździe interfejs UART. Przycisk sterujący otwarciem/zamknięciem dłoni powinien być zdublowany na rękojeści. Sterowanie ruchami głowy powinno być możliwe za pomocą jednego palca. W ten sposób uzyskam pewniejszy chwyt rękojeści i możliwość łatwiejszego operowania manipulatorami oczu i dłoni. Sama rękojeść powinna być dopasowana do dłoni konkretnego animatora. No i oczywiście należy zastosować inne serwa; jakie — o to już będę pytał we właściwym dziale. W razie pytań jestem do dyspozycji.

Witam Czy ktoś z forumowiczów ma może doświadczenie w sterowaniu silnikiem modelarskim przy pomocy arduino? Zależy mi na regulacji prędkością obrotową i schemacie podłączenia. przykładowy silnik "Silnik bezszczotkowy L2204"

Cześć, pewnego razu na spotkaniu ze znajomymi okazało się, że na hasło „polej” nikt nie zareagował. Wtedy zrodził się pomysł, aby zaradzić takim przykrym sytuacjom w przyszłości postanowiłem stworzyć robota do nalewania alkoholi wysokoprocentowych. Z założenia robot miał nalewać alkohol do każdego kieliszka jaki się postawi oraz miał być zasilany przy pomocy baterii. Pierwsze prototypy zawierały prostą elektronikę opartą na czujnikach i przekaźnikach – jestem laikiem oraz samoukiem w kwestiach elektroniki. Projekty nie spełniały oczekiwań, ponieważ w normalnym użytkowaniu zawodziły. Około rok temu natknąłem się na Arduino i zacząłem pogłębiać swoją wiedzę w tym kierunku. Wydruki 3D wykonałem na swojej drukarce. Robot spełnił założenia. Poprzez zastosowanie czujnika ultradźwiękowego jest w stanie nalać do każdego kieliszka, a potencjometrem można ustawić ilość nalewanej wódki w zakresie około 10 - 50ml. Do zasilania użyłem 8 akumulatorów AA. Wykonałem obudowę z kilku elementów żeby mieć lepszy dostęp do podzespołów. Rynienka na pompce została stworzona po zalaniu układu... z wyciekiem sobie poradziłem ale dla pewności została Części których użyłem do budowy: Płytka stykowa 170 pól - 1 szt Stabilizator L7805CV 5V 1,5A – 1 szt Ultradźwiękowy czujnik odległości HC-SR04 2-200cm – 1szt Potencjometr liniowy 1K – 1 szt Wtyk DC 2,1/5,5mm z zaciskami skręcanymi – 1 szt Pompa membranowa - silnik R385+ - 12V - 3W - mini pompa wodna – 1szt Moduł sterownika L298N do silników DC – 1 szt Przełącznik kołyskowy 15x10mm – 1 szt Koszyk na baterie 8xAA (R6) – 1 szt Arduino Nano – 1 szt Uniwersalny Proto Shield do Arduino Nano – 1 szt Serwo TowerPro MG-995 – 1szt. Zawór zwrotny – 2szt. Moduł dioda LED RGB 5050 wspólna katoda – 1 szt. Magnesy neodymowe 10x5 – 8 szt Przycisk monostabilny – 1 szt. Rurka sylikonowa – 0,5m Rezystory Przewody połączeniowe Aby "polewacz" był mobilny jego elementy zaprojektowałem tak, aby zmieściły się w drewnianej skrzyni 30x20x15cm.

Witam, ostatnio z racji na nadmiar wolnego czasu postanowiłem zrobić coś dla odmiany przydatnego, a jako że jakiś czas temu zainteresowało mnie ASG postanowiłem pójść w tym kierunku i początkowo pomysł padł na zrobienie atrapy bomby, która oprócz klasycznego trybu podkładania miała służyć za punkt do przejmowania, ale finalnie skupiłem się tylko na punkcie do przejmowania. Jako że nie jest to jeszcze ostateczna wersja projektu to nie opiszę tutaj jak działa kod, ale pokaże jak takie coś zmontować. Wszelkie linki i pliki będą znajdować się na końcu. Sposób działania: Przy podłączeni całości do prądu zapalają się wszystkie diody na czerwono i jest to czas na przybliżenie kart drużyny czerwonej, gdy już się to zrobi należy przyłożyć główny tag po czym sytuacja się powtarza, ale dla drużyny niebieskiej. po ponownym zeskanowaniu głównego taga zaczyna się właściwy tryb, który działa tak że gdy przykłada się kartę danej drużyny zapalają się po kolej diody, w przypadku gdy przyłożona zostanie karta przeciwnej drużyny diody zaczną gasnąć do momentu gdy zgasną wszystkie, i wtedy ponownie zaczną się zapalać, ale już w kolorze drużyny do której należy karta gdy jakiejś z drużyn uda się zapalić wszystkie diody, odpala się prosta "Animacja" na końcu której diody zapalają się na kolor wygranego do momentu zresetowania całości głównym tagiem. Instrukcja wykonania: Na początku musimy połączyć wszystkie komponenty według poniższego schematu: Taśma led: 5V <-> 5V GND <-> Gnd Din <-> D8 RC522: 3,3V <-> 3,3V RST <-> D9 GND <-> Gnd IRQ <-> Nie podłączony MISO <-> D12 MOSI <-> D11 SCK <-> D13 SDA <-> D10 Po podłączeniu wszystkiego musimy jeszcze zainstalować Arduino IDE z tej strony oraz zainstalować dwie biblioteki załączone na dole artykułu w sposób pokazany tutaj. Gdy mamy zainstalowane środowisko ide z bibliotekami, należy pobrać plik kod załączony na dole, po rozpakowaniu go wchodzimy w plik cardNumer.ino i wgrywamy go na płytkę, następnie klikając ctrl + shift + m uruchamiamy monitor szeregowy, gdy to już zrobimy przykładamy kartę bądź tag który ma być tagiem głównym do czytnika oraz zapamiętujemy numer wyświetlony na monitorze teraz należy uruchomić drugi program i skupić się na poniższym fragmencie // Te wartości musisz dostosować do włąsnych komponentów numPix to liczba diod, pTime to czas potrzebny do przejęcia punktu,master to numer karty głównej int numPix = 12; int pTime = 15; int master = 820; W miejsce liczby 12 wpisujemy liczbę diod która została podłączona do Arduino, w miejsce 15 wpisujemy czas potrzebny do przejęcia w sekundach, a w miejsce 820 wpisujemy numer głównego tagu który otrzymaliśmy wcześniej w monitorze. Teraz wystarczy wszystko wgrać na płytkę i powinno wszystko działać zasilane z usb. Na koniec wypadało by wszystko umieścić w obudowie. Potrzebne komponenty: Dowolne Arduino NANO moduł Rfid RC522 taśma lub pierścień ledów rgb adresowanych ja korzystam z tych Pierścień 8xLed przewody żeńsko - żeńskie przynajmniej trzy karty RFID Inne potrzebne rzeczy: Arduino ide z zainstalowanymi bibliotekami Adifrut neopixel i rfid lutownica Kod: kod.rar Biblioteki: Adafruit_NeoPixel.zip RFID.zip

Witam wszystkich!!! W końcu po długiej nieobecności na forum, zrealizuje to do czego się zobowiązałem w moim wpisie pod projektem Bootlader programmer for UNO R3 - Rev.2, a dokładniej mówiąc opisze jak za pomocą Arduino UNO i wyżej przedstawionego urządzenia wgrywać Bootloadery do konkretnych ATmeg. Na warsztat weźmiemy procesory ATmega 8/168/328, gdyż środowisko Arduino IDE wspiera te procesory umożliwiając nam wgranie wybranego bootloadera. Cały proces przedstawię z wykorzystaniem Arduino UNO R3 wyposażonym w ATmegę 328. Opiszę cały proces od początku czyli od instalacji środowiska Arduino IDE, które jest dostępne na stronie producenta Arduino. Na razie nie podłączamy naszego Arduino do komputera tylko instalujemy Arduino IDE. Kiedy instalacja przebiegnie do końca bez jakichkolwiek problemów, wtedy podłączamy nasze Arduino i czekamy. Bywa także, że Windows musi doinstalować sterowniki aby prawidłowo rozpoznać podłączone urządzenie. Instalacja odbywa się automatycznie z Windows Update. System znajdzie i zainstaluje potrzebne nam drivery po czym wyświetli się komunikat, że sterowniki zostały prawidłowo zainstalowane oraz wyświetli nam nazwę podłączonego do komputera urządzenia. Po zakończeniu instalacji odłączamy nasze arduino i przygotujemy je do podłączenia Bootloader programmera. Najpierw zaczniemy od podłączenia płytki programatora do naszego Arduino tak jak to zostało przedstawione na zdjęciu. Aby ułatwić cały proces podłączenia, złącze programatora opisane zostało identycznymi oznaczeniami jakimi są opisane złącza Arduino UNO, dzięki temu proces podłączenia jest prosty i bezproble- mowy. Uwaga: Nie podłączamy linii RX, TX. W przypadku wgrywania bootloadera linie te nie mogą być podłączone. Następnym krokiem jest podłączenie Arduino do komputera oraz uruchomienie środowiska Arduino IDE po czym przechodzimy do ustawień środowiska Arduino IDE. Na początek sprawdzamy port, do którego podłączone jest nasze arduino. Jeżeli instalacja środowiska Arduino IDE przebiegła bez komplikacji to w zakładce "Narzędzia/Port" powinniśmy ujrzeć taki widok. Mamy do wyboru porty COM, wśród których znajduje się port do którego jest podłączone Arduino UNO. U mnie jest to port COM3. Możemy to rozpoznać po nazwie naszego urządzenia znajdującej się w nawiasie, po czym zaznaczamy wybrany port i przechodzimy do kolejnego ustawienia jakim jest wybór płytki. W tym celu klikamy "Narzędzia" i wybieramy opcję "Płytka". Z dostępnej listy wybieramy tą, która odpowiada naszej płytce podłączonej do komputera. W moim przypadku jest to: "Arduino UNO". Jest to bardzo ważne ustawienie bo od niego zależy wgrywanie sketch-ów czyli programów do Atmegi która jest sercem naszego Arduino, a także wgrywania bootloaderów do wybranych ATmeg z wykorzystaniem bootloader programmer. Ale wszystko po kolei. Po ustawieniu portu i wybraniu płytki klikamy "Plik/Przykłady" i z menu rozwijanego wybieramy "11.ArduinoISP/ArduinoISP". Jest to sketch, który czyni nasze arduino programatorem, które umożliwi nam wgranie do konkretnej ATmegi wybranego bootloadera z użyciem bootloader programmer. Naciskamy przycisk "wgraj" (strzałka w kółku) i czekamy na wgranie się sketcha. Po jego wgraniu klikamy na "Narzędzia/Programator" i z menu rozwijanego wybieramy "Arduino as ISP". Po zaznaczeniu tej opcji jesteśmy gotowi do wgrywania bootloaderów do ATmeg. Przejdziemy teraz do najważniejszej czynności czyli procesu wgrywania bootloadera. Bierzemy czysty procesor ATmega i umieszczamy go w podstawce bootloader programmera tak jak na zdjęciu. Jak widać na obudowie procesora z brzegu mamy półokrągle wycięcie a pod nim wgłębienie w postaci kółka które musi się znaleźć od strony dźwigni podstawki bootloader programmera. Opuszczamy na dół dźwignię podstawki tak aby piny złącza podstawki zostały dociśnięte do pinów procesora. Wgrywanie bootloadera do procesora ATMEGA 328 Klikamy na "Narzędzia i wybieramy "Wypal bootloader" po czym następuje wgrywanie bootloadera do naszej nowej czystej ATmegi. Proces ten może trwać od 15 sekund do jednej minuty. Diody: L, RX, TX na arduino powinny migać w trakcie wgrywania, a w dolnej części okna Arduino IDE powinniśmy ujrzeć taki komunikat w trakcie wgrywania oraz po zakończeniu wgrywania - zdjęcia poniżej. Po wszystkim możemy wyjąć procesor z podstawki i zaprogramować kolejny, jeżeli istnieje taka potrzeba. Wgrywanie bootloadera do procesora ATMEGA8/168 Tutaj zanim zaczniemy wypalać bootloader do jednego w powyższych procesorów, musimy dokonać zmiany jednego ustawienia. Klikamy "Narzędzia" i wybieramy opcję "Płytka" po czym z dostępnej listy wybieramy "Arduino NG or older" Ponownie klikamy "Narzędzia" i na liście wyboru pojawia nam się pole "Procesor" najeżdżamy na to pole kursorem, gdzie z menu rozwijanego mamy do wybory wyżej wymienione procesory. Klikamy na dany procesor do którego będziemy wgrywać bootloader. Następnie znów klikamy "Narzędzia" i opcję "Wypal bootloader" Proces ten może trwać od 15 sekund do jednej minuty. Diody: L, RX, TX na arduino powinny migać w trakcie wgrywania, a w dolnej części okna Arduino IDE powinniśmy ujrzeć taki komunikat w trakcie wgrywania oraz po zakończeniu wgrywania - zdjęcia poniżej. Po wszystkim możemy wyjąć procesor z podstawki i zaprogramować kolejny, jeżeli istnieje taka potrzeba. W przypadku kiedy wszystkie czynności zostały wykonane poprawnie a bootloader nie chce się wgrać, powinniśmy sprawdzić wszystkie połączenia płytek i procesora. Gdy to nie pomoże, warto na chwilę odłączyć arduino od komputera oraz zamknąć po czym ponownie uruchomić środowisko IDE Arduino. Za jakiś czas przedstawię kilka sposobów wgrywania sketch-y do procesora, który znajduje się już w gotowym projekcie. Tak aby obyło się bez zbędnych czynności w postaci ciągłego przekładania ATmegi z Arduino do gotowego projektu.

Witam chciał bym zaprezentować , drugą "lepszą wersję " kierownicy do komputera opartej na Arduino Leonardo. Film pokazujący jak dziala kierownica i Force Feedback: Jest to wersja elektronicznie taka sama jak poprzednia, wszystko opisane wcześniej link do poprzedniej tutaj : W tej wersji zmieniłem obudowę na znacznie mniejszą , lżejszą , łatwa do zamocowania przy stole, biurku itp. Obudowa została wykorzystana z kupionej przeze mnie za 50 zł kierownicy Logitech Formula Force Ex o obrocie 180* i Force Feedback. Dzięki temu że kierownica miała już przekładnie i ogólnie jest prosta w budowie , bardzo łatwo i tanio można ją przerobić tak aby miala kąt skrętu taki jak ustawimy sobie w programie np 720*,900* i Force Feedback do tego kąta obrotu. Tutaj link do gotowego software na Arduino Leonardo , od razu mówię że na Arduino Uno nie zadziała , link do pobrania w opisie filmu: Ja zrobiłem to tak: Na początku przez środek starej przekładni , dodałem pręt gwintowany o średnicy 10mm ,do którego z jednej strony mocowana jest kierownica, a z drugiej enkoder z drukarki canon ip2770. Aby zamocować enkoder musiałem wyciąć dziure jak widać na zdjęciu poniżej : Aby enkoder nie tarł o blat , dodałem plastikowe podkładki : A tak wygląda już gotowa sama kierownica: Wyjścia enkodera i do silnika , zostały przerobione na standardowych wyjściach które były w kierownicy i wchodzą do dodatkowej skrzynki w której znajduje się reszta elektroniki czyli w sumie tylko Arduino Leonardo i sterownik silników BTS7960: Jeszcze pedal box został przerobiony na taki aby miał 3 jednakowe pedały więc musiałem dokupić drugie takie same i wyciąć jeden i dokleić tak jak na zcjeciach . Schemat podłączenia wszystkiego w linku do wcześniejszej wersji. Efekt końcowy (pedały jeszcze stare): To by było na tyle , jeśli czegoś ktoś potrzebuje , śmiało pisać

Mam taki problem, chciałabym odczytywać dane z czujnika dźwięku podłączonego do jednego komputera, na drugim komputerze podłączonym w tej samej sieci. Sieć światłowodowa, żadnej sieci wifi nie ma w budynku. Mam do dyspozycji arduino Uno wifi lun arduino 101, zakupiłam najprostszy czujnik dźwięku. Nie zależy mi na słuchaniu tego dźwięku, tylko odczytywaniu na wykresie zmian natężenia (częstotliwości dźwięku). W sumie mogłoby mnie nawet informować tylko o zmianie (byłby to dla mnie sygnał, że na aparaturze, którą obsługuję włączył się alarm). Wiem jak zrobić sobie układ pomiarowy z czujnikiem dźwięku i zapisywać dane na jednym komputerze. Nie mam pojęcia jak te dane przesłać po necie na drugi komputer? Nie wiem od czego zacząć? Pomożecie?

cześć Mam taki problem , mianowicie z kodem do arduino. Jeżeli do przekaźnika nie jest podłaczony żaden odbiornik to zostaje włączony lub wyłączony, jeżeli podłącze odbiornik to przekaźnik zawsze ustawi sie w takiej pozycji ze odbiornik nie świeci nie wazne jak go podłacze. chciał bym uzyskac efekt po naciśnieciu guzika 1 przesterowuje sie przekaznik 1 i zostaje w styku tak długo do puki nie wcisnę przycisku 2 raz. Chodzi tu o oświetlenie w suficie i włączanie poszczególnych lamp. Prosze o pomoc , walczę z tym już troszkę.

Więc jestem zupełnie świeży w sprawach arduino jednak już mam kilka fajnych pomysłów jak mógłbym je wykorzystać. Zapoznałem się już jako tako z programowaniem ale dalej kuleje w kwestii sprzętu i urządzeń jakie można wykorzystać z arduino. Do mojego pierwszego większego projektu potrzebowałbym silnika o momencie obrotowym 9.5 lub 10. Przeszukując Bootland zdałem sobie sprawę że taki silnik nie jest polecany do budowy robotów oraz ma napięcie zasilające 12 lub 6V. Tutaj pojawia się moje pytanie. Czy istnieje silnik który spełni założenie dużego momentu obrotowego jednocześnie będąc kompatybilnym z arduino czy może istnieje jakiś sposób na sterowanie większym silnikiem ? Może można jakoś obejść napięcie zasilania ? Za każdą pomoc będę wdzięczny i mam nadzieję że znajdę na tym forum pomoc :).

Trochę cheat gadżet przede wszystkim dla licealistów którzy są leniwi tak jak ja. Dużo czasu w trakcie liczenia zadań zajmują same operacje matematyczne przy których także łatwo się pomylić. Najprostszym rozwiązaniem jest kalkulator naukowy lecz są one zabronione w szkole oraz na maturze. Stworzyłem więc własny kalkulator który tylko z pozoru wygląda jak prosty lecz ma ukryte funkcje. Oczywiście nie wygląda on idealnie ale to kwestia wydrukowania obudowy oraz zmiany klawiatury. Nawet użytkownik nie zapoznany z kalkulatorem nie odkryje specjalnych funkcji ponieważ wymagają one wciśnięcia specjalnej konfiguracji klawiszy. Kalkulator posiada takie funkcje jak Dodawanie Mnożenie Dzielenie Odejmowanie Obliczanie dowolnych potęg Obliczanie pierwiastka dowolnegos stopnia Obliczanie pierwiastków funkcji kwadratowej Obliczanie wszystkich funkcji trygomoterycznych Obliczanie logarytmu o dowolnej podstawie Całość zaprogramowana jest na arduino nano.

Dzień dobry, na wstępie opiszę z grubsza założenia projektu - w przyszłości pracy inżynierskiej. Priorytetowym zadaniem, jakie ma stanąć przed moim robotem jest okrążenie kampusu mojej uczelni. Teren nie jest prosty, robot będzie miał do pokonania wyboiste drogi(częściowo przejazd przez las), krawężniki, trawniki i parkingi. Sterowanie ma być ręczne, realizowane zdalnie, za pośrednictwem internetu. Okrążenie to około 3km, zakładany czas przejazdu to niecała godzina. Konstrukcja opiera się na ramie zbudowanej z profili alu, o wymiarach 400x600. Do ramy będzie przymocowane większość osprzętu robota. Zawieszenie niezależne, 4 wahacze wzdłużne zawieszone na amortyzatorach do samochodów rc. Jako napęd 4 silniki wraz z przekładniami od samochodów dla dzieci. Koła 12 cali od wózka dziecięcego Część elektroniczna składa się z: Raspberry Pi 3, ICSTATION UNO, 4xmostek H VNH2SP30, przetwornica napięcia 5v USB, czujniki odległości(jeszcze nie wybrane), kamera(prawdopodobnie internetowa usb) Tyle z założeń, robot jest już w zaawansowanej fazie budowy. Zaczęło się od projektu w semestrze zimowym 2019/2020, projekt został zaliczony, jego dokumentacja tutaj(dokumentacja), a filmik zaliczeniowy z pierwszej jazdy terenowej poniżej Na tej fazie robot całą elektronikę miał zamontowaną "na taśmę", ze względu na zamówienie niewłaściwych kołków do pcb, a termin gonił. Obecnie robot jest rozebrany z całej elektroniki, powstaje miejsce w którym pojawią się akumulatory i elektronika(puszka elektryczna), osobny wyłącznik awaryjny oraz doprowadzenie kabli do silników. Poniższe zdjęcie przedstawia obecny stan robota: Aktualnie czekam na osłony na silniki wydrukowane w 3d, po zamontowaniu wszystkiego z zewnątrz będę mógł przejść do środka. W środku planuję zrobić ramkę z kątownika alu 20x20, w której będą miejsca na akumulatory(dwa akumulatory umieszczone po bokach), a pomiędzy nimi ma zostać umieszczona elektronika w sposób warstwowy(poziom 1: mostki H, poziom 2: ICSTATION UNO, poziom 3: Raspberry Pi 3). Poza tymi warstwami muszę znaleźć jeszcze miejsce na przetwornicę napięcia i mobilny ruter wifi. Całą ramkę chcę umieścić na gąbce, która by amortyzowała wstrząsy, tak samo zabezpieczyłbym moduł od góry. Dziękuję za uwagę, postępy i pytania będę starał się wrzucać tu na bieżąco.

Witam Elektroniką zajmuję się od dwóch miesięcy, kiedy to po raz pierwszy zaświeciłem diodą z kursu: FORBOT - podstawy elektroniki - zestaw elementów + kurs ON-LINE. Kurs tak mi się spodobał że ukończyłem go w dwa dni i kupiłem 4 kolejne: FORBOT - podstawy elektroniki 2 - zestaw elementów + kurs ON-LINE, FORBOT - technika cyfrowa - zestaw elementów + kurs ON-LINE, FORBOT - zestaw do nauki lutowania elementów THT oraz FORBOT - zestaw do kursu podstaw Arduino + gadżety i Box (wersja PLUS). Jak tylko je połknąłem pojawił mi się w głowie pomysł na pierwszy projekt którym chciałbym się Wami podzielić. Projekt został oparty o Arduino Pro Mini i jest to Szachownica która gra za mną w szachy Bardzo zależało mi żeby była to tradycyjna duża drewniana szachownica, którą będę się mógł cieszyć przez lata. Całość prezentuje się tak: Najpierw należało zacząć od wykrywania pozycji bierek. Do tego zdecydowałem się (być może nieco pochopnie) na użycie małego ładnego zgrabnego komponentu o nazwie sg-2bc. SG-2BC to nic innego jak dioda IR i fototranzystor w jednej małej (4mm średnicy) ceramicznej obudowie. Ma jednak jedną wadę w zastosowaniu do którego go potrzebowałem - jego fototranzystor jest bardzo wrażliwy na światło słoneczne. Musiałem więc odróżnić jakoś światło słoneczne od światła odbitego diody IR. Zaprojektowałem w tym celu prosty obwód oparty o ne555, który generuje sygnał PWM o częstotliwości około 32kHz i wypełnieniu 33%. Układ ten daje sygnał na diodę IR oraz sprawdza za pomocą 3 komparatorów (dwa lm393 - 2 komparatory na układ) i filtra RC czy odebrał sygnał o odpowiedniej charakterystyce po stronie fototranzystora (czyli na polu stoi bierka). Na wyjściu wystawia stan wysoki jeśli to mu się udało. W ten sposób powstał mój pierwszy w życiu projekt płytki drukowanej Oczywiście zdarzyło mi się wlutować jeden z komparatorów odwrotnie a potem to poprawiać. I tu uwaga do Forbota: w kursie lutowania brakuje informacji i praktyki w wylutowywaniu układów scalonych - na prawdę by się przydało! Jakoś to jednak poszło i efekt był taki: Z racji uśredniania na filtrze RC który jest częścią obwodu czas odpowiedzi na sygnał to 3ms. Oczywiście nie chciałem takiego obwodu powtarzać dla każdego testowanego pola szachownicy, zastosowałem więc multipleksowanie - obwód załączany jest tranzystorami kolejno do wszystkich czujników, co jak łatwo policzyć daje <200ms na zeskanowanie stanu szachownicy (uwzględniając szybkość I2C i czasy przełączania w praktyce są to 3 pełne skany na sekundę - wystarcza). Skoro już umiałem testować pojedyncze pole, nadszedł czas na zaprojektowanie płytek do samej szachownicy. Tu użyłem ekspandera wyprowadzeń MCP23017 oraz demultiplexera MC74HC154. Skoro i tak nie mogę testować więcej niż jednego pola na raz, demultiplexer zapewnił mi rozsądne wykorzystanie wyprowadzeń MCP23017 - dzięki temu wystarczył jeden ekspander na 16 pól szachownicy (każde ma jedną diodę świecącą i jeden czujnik wspomniany wczesniej SG-2BC). Prototyp tego rozwiązania wyglądał następująco: Projekt płytki pokrywającej 16 pól (przed ułożeniem ścieżek, wizualizacja ze ścieżkami, gotowe płytki): Na całą szachownicę użyłem 4 takich samych równolegle połączonych płytek: Czemu nie dwóch - po jednej na stronę szachownicy? Z tej oto przyczyny że darmowa licencja DIPTrace pozwala na 300 padów na płytkę Po polutowaniu i zmontowaniu całości otrzymałem taki oto efekt: W montażu najtrudniejsze okazało się jednoczesne wcelowanie 32-ma okrągłymi elementami w wywiercone otwory: Aby tego dokonać ułatwić płytki umieściłem na mosiężnych dystansach 1cm przyklejonych klejem na ciepło do wewnętrznej strony szachownicy, przewlokłem diody i czujniki przez płytkę, zakleilłem otwory w szachownicy od jej frontowej strony przezroczystą taśmą klejącą i manewrowałem cierpliwie elementami oraz samą płytkę aż wskoczyły na swoje miejsce. Dopiero wtedy płytkę przykręcałem a nóżki elementów lutowałem. Pozostało to oprogramować Jako że programuję od ponad 20 lat i do tej pory nie pisałem jeszcze enginu szachów, postanowiłem nie używać „cudzego” i napisać własny. Biorąc pod uwagę ograniczenia Arduino było to naprawdę fajnym wyzwaniem i zajęło mi około 2 tygodnie. Zaimplementowałem mini-max z przycinaniem alpha-beta i iteracyjnym pogłębianiem. Engine nie alokuje żadnej pamięci dynamicznie, a ze stosu bierze nie więcej niż 600B, co uważam za swój sukces. Ostatecznie wygrywa nie tylko ze mną (żaden ze mnie wybitny szachista), ale i z Stockfishem na poziomie 3, z czego jestem dumny Ostateczny kształt szachownicy w działaniu wygląda tak: Szachownica rozpoznaje ustawienie początkowe i sygnalizuje to spiralnym zaświeceniem wszystkich diod. Grę rozpoczynamy białymi lub sygnalizujemy szachownicy ze chcemy grać czarnymi poprzez podniesienie na chwile czarnego króla. Po podniesieniu bierki gracza, szachownica pokazuje dostępne pola na które figura ta może się ruszyć umieszczonymi w ich rogach diodami (mój niespełna 6-cio letni syn bardzo to docenia). Ruch szachownicy również sygnalizowany jest diodami i szachownica czeka aż zostanie wykonany. Dodatkowe dwie małe diody na krawędzi szachownicy sygnalizują po czyjej stronie jest ruch. Zdjęcie dwóch własnych bierek z szachownicy jest dla niej gestem do zapisania stanu gry do EEPROMU. Po tym można ją wyłączyć i wznowić grę np. za tydzień. Po włączeniu szachownica czyta stan z EEPROMU i czeka aż jeden ze stanów (początkowy lub zapisany) zostanie ustawiony na szachownicy. Jeśli nie była w tym czasie składana, a bierki nie były ściągane - grę można kontynuować natychmiast po włączeniu. Szachownicę można normalnie składać, niestety nie mieszczą się już do niej szachy Mam nadzieje mój pierwszy projekt się Wam spodobał, ja jeszcze wciąż się nim cieszę jak dziecko. Chciałbym przy tym podziękować Forbotowi za naprawdę świetne kursy które nie tylko dały mi niezbędną w realizacji wiedzę, ale też zainspirowały to zrobienia tejże zabawki. Pozdrawiam, Okjak

Cześć, przymierzam się do projektu inteligentnego domu, mam w głowie zarys planu tego co chcę osiągnąć, ale ze względu na niewielkie doświadczenie z elektroniką będę bardzo wdzięczny za wszelkie rady i sugestie. Ogólna koncepcja jest taka: Serwer na Raspberry Pi zbierający dane z czujników i wysyłający komendy do elementów wykonawczych. Czujniki i elementy wykonawcze rozproszone po całym mieszkaniu (i poza nim ) W pierwszej kolejności chciałbym zacząć od kilku prostych czujników i łączenia się do nich z mojego komputera (na razie bez serwera na malince). Myślałem o tym żeby czujniki wyposażać w esp8266 i łączyć się do nich po HTTP. W przyszłości, jak powstałby serwer na Raspberry Pi, to mógłby odpytywać czujniki i zbierać dane. Jeśli chodzi o zasilanie czujników to myślałem o zasilaniu bateryjnym/akumulatorowym. Tu pojawia się pierwszy problem, bo słyszałem, że esp potrzebuje dość sporo energii do zasilania. Myślicie, że taki układ ma prawo działać przez dłuższy czas? A może zamiast esp powinienem spróbować czegoś innego? Z góry dzięki za wszystkie rady

Witam, Właśnie rusza projekt, który ma umożliwiać zdalne nauczanie zagadnień z mechatroniki i przetwarzania sygnałów. Idea jest taka, aby każdy uczeń/student miał w domu swoje własne stanowisko ze szkoły, sam rejestrował dane, a następnie, żeby nauczył się je przetwarzać w chmurze. Na chwilę obecną szukane są pomysły, np.: 1) użytkownik sam zbiera dane drganiowe z kilkudziesięciu cykli prania, a dostarczony generator dodaje sygnały powolnego uszkodzenia łożyska, generując zbiór Big Data. Następnie, użytkownik zgodnie z instrukcją opracowuje w chmurze algorytm Novelty Detection (np.sieć LSTM). 2) w zestawie jest obudowa łożyska, która jest elektromechanicznie wzbudzana z wykorzystaniem Arduino/Raspberry Pi. Drugi układ Arduino/Raspberry Pi rejestruje odpowiedź na wymuszenie. Następnie, estymowana funkcja odpowiedzi częstotliwościowej (FRF) jest wykorzystywana jako część stochastyczna sygnału syntetycznego rozwoju uszkodzenia łożyska tocznego. Na jej podstawie budowany jest zbiór Big Data, który bardzo wiernie odzwierciedla sygnały rzeczywiste. Dane są zbierane od wielu użytkowników i są użyte w procesie uczenia maszynowego w chmurze. 3) oczywiście, takie zestawy WYMUSZENIE/REJESTRACJA same w sobie pozwalają na analizę wpływu rodzaju wymuszenia na estymowaną FRF 4) Dalsze pomysły?! Pozdrawiam, Ajab00

Witam serdecznie. Kupiłem do testów zawór elektromagnetyczny 12V - 3/4'' - SparkFun ROB-10456 ze sklepu Botland. Do wzmocnienia napięcia użyłem przetwornicę step-up XL6009 regulowaną 4V-35V 3A . I tak, jeśli wepnę przewody do pinów 5V i GND, napięcie wyjściowe jest ok. 4.86V i takie dochodzi do przetwornicy . Zostaje wzmocnione do ok 12V, chociaż zawór działa prawidłowo już przy niecałych 9V i wszystko jest OK. Ustawiam stan wysoki na pinie 8 i napięcie wyjściowe jest 4.88V. Na wejściu przetwornicy jest już tylko 2.90V (???) a na wyjściu aż 17.69V, czasami wartość mniejsza niż na wejściu np. wejście 2.60V, wyjście 2.30V i regulacja potencjometrem nic nie daje. Jednak po zmniejszeniu napięcia wyjściowego elektrozawór nie działa. Przy tym wysokim napięciu słychać ciche puknięcie w cewce, jednak po zmniejszeniu napięcia do wartości rzędu 8-12V, zawór nie podnosi się. Po ponownym podłączeniu do pinu 5V i wyregulowaniu napięcia na przetwornicy, znów wszystko działa poprawnie. Dlaczego???? Chcę programować otwarcie i zamknięcie elektrozaworu (docelowo trzech), jednak tą metodą nie działa. Proszę o pomoc, w co należy wyposażyć układ, aby było możliwe zasilenie elektrozaworu z pinów cyfrowych? Dodam, że wszystko ma być zasilane z Arduino jednym zasilaczem 7V 1A.

Jakiś czas temu zakupiłem sobie ESP32 CAM, niestety nie umiałem dla niej znaleźć jakiegoś sensownego zastosowania. Przeleżała z pół roku a może i więcej, aż wpadłem na pomysł zrobienia foto-pułapki. I tak oto powstała: Po mojej posiadłości często biegają dzikie zwierzęta takie jak: sarny, bażanty, dziki i zające. Te ostatnie to raczej szkodniki ale lecimy z tematem dalej. Założenia: Zapis zdjęć na karcie SD Wysyłka zdjęć na FTP Wysyłka zdjęć na maila jakiś czujnik temperatury praca możliwie jak najdłużej z jednej baterii wspomaganej panelem PV Po ogarnięciu softu na biurku podłączeniu czujnika PIR wszystko ładnie działało. Za zasilanie odpowiada jedno ogniwo 18650, przetwornica podnosząca napięcie do 5V i mały panel PV 6V 167mA. Jak widać powyżej kamera jest przylepiona klejem dwuskładnikowym, tak by uniknąć uszkodzenia tasiemki. Wszystko zostało umieszczone w obudowie po NanoStation Loco M5. Która została dostosowana do zamontowania panelu PV, czujnika PIR oraz kamery. Poniżej etap pasowania elementów. Został również wydrukowany daszek oraz uchwyty dla szyby która osłania kamerę od deszczu. Obudowa Została dodatkowo pomalowana na czarno - ale chyba będę jej robić jakieś malowanie taktyczne, lub pójdzie w ruch “termoglut” i trzcina żeby się lepiej wtapiała w otoczenie. Pierwsze wyjście w teren i klapa, wszystkie zdjęcia były przejaśnione. Po kilku próbach okazało się że kamera potrzebuje 2s! aby dostosować czas ekspozycji, (lekka tragedia bo przy zajączkach to już go może dawno nie być w kadrze) oczywiście w warsztacie wszystko działało jak należy. Następnym nietrafionym pomysłem okazało się wysyłanie zdjęć na maila, trwa to stosunkowo długo a co za tym idzie zużycie energii jest większe, co doprowadziło do rozładowania baterii po 2 dniach. Konieczne było zrezygnowanie z wysyłki zdjęć na maila. W tej chwili kamera działa bez ładowania już 5 dni. Przykładowe zdjęcia z kamery poniżej: Trapi mnie jeszcze jeden problem mianowicie jeśli na zdjęciu jest więcej szczegółów np: cały kadr trzciny lub trawy, to obraz jest obcinany tak około 100-200px z dołu. Nie jest to chyba problem buforu w ESP bo przy kompresji ustawionej w sofcie na 10 zdjęcia zajmują 384KB jeśli zwiększę kompresje zdjęcia zajmują mniej a obraz i tak jest obcinany. Oprócz zdjęć wyzwalanych czujnikiem ruchu, procesor budzi się co 30 min wykonuje zdjęcie i wysyła je na FTP. To aby mieć pewność że bateria nie uległa rozładowaniu. A i jest jeszcze nieszczęsny czujnik temperatury DS18B20, nie było łatwo go tam upchać bo okazało się że wszystkie piny na płytce są wykorzystywane i jedyny wolny pin który mogę wykorzystać to pin serial RX, co niesie za sobą konieczność wypięcia czujnika w razie chęci przeprogramowania układu. Lista wykorzystanych elementów: ESP32-CAM AI-Thinker Przetwornica step-up 5V wraz z modułem ładowania ogniw 18650 Koszyk na ogniwo 18650 Czujnik PIR Mini panel PV 6V 167mA Antena 2.4 Ghz Podsumowując, działa aczkolwiek widać pewne ograniczenia tego układu chociażby czas jaki kamera potrzebuje na uruchomienie się. Z ciekawostek do ESP32 została podłączona zewnętrzna antena, gdzie przetestowany zasięg to około 200 m :), ale pewnie to też zasługa tego że łącze się do AP który mam wystawiony na dworze. Kodu programu pozwolę sobie w tej chwili nie udostępnić bo mam tam niezły bałagan, a jeszcze staram się uporać z obcinaniem fotek, za jakiś czas na pewno go zamieszczę.

Witam, Czy jest jakis przyjazny link za pomoca ktorego mozna wydrukowac od razu caly kurs np. Podstaw Arduino (zoptymalizowany do wydruku czyli sam kurs ze zdjeciami/schematami pomijajacy linki do innych artykulow, podzial stron) itp ? P.S. Tak wiem ze moge otworzyc 11 oddzielnych stron w przegladarce z kazdym rozdzialem osobno i wydrukowac kazdy z nich ale to nie bedzie to samo (np. podzial stron) ;) Pozdrawiam.

Witam Z góry dziękuję z wszelką pomoc! Na podstawie pewnego projektu z internetu (Ten projekt, tyle że bardzo skrócony. Oryginał też na tej stronie tylko że po Turecku). Program działa na zasadzie zainstalowanej biblioteki do Winamp która wysyła rożne sygnały poprzez port szeregowy. Następnie program w Arduino odczytuje je i w odpowiedni sposób interpretuje. Wizualizacja odbywa się na ekranie LCD 16x2. Ja do własnych celów, do innego projektu chciałbym aby zamiast wyświetlania się danych na ekranie informacje z każdego "słupka" były zapisywane i aktualizowane w "int-ach". Czyli np. pierwszy słupek od lewej int1, następny int2 i tak dalej. Jeśli ktoś pomógłby mi w tym byłbym bardzo wdzięczny. Dodam jeszcze że oryginalny projekt działa u mnie (wszystko zainstalowane poprawnie, chodzi mi tylko o przerobienie programu). Link do stron: https://hase85.wordpress.com/2013/09/25/16x2-lcd-spectrum-analyzer-plugin-for-winamp/ Kod arduino: /* CrownSoft LCD Spectrum Analyzer Interface (c) 2013 CrownSoft Inc. a level-1 b level-2 c level-3 d level-4 e level-5 f level-6 g level-7 h level-8 i set cursor & draw char j set cursor & draw level k clear screen examples: i00H first col first row set 'H' j01b first col second row set level-2 k clear all */ #include <LiquidCrystal.h> LiquidCrystal lcd(12, 11, 5, 4, 3, 2); byte custChars[8][8] = { {B00000, B00000, B00000, B00000, B00000, B00000, B00000, B11111}, {B00000, B00000, B00000, B00000, B00000, B00000, B11111, B11111}, {B00000, B00000, B00000, B00000, B00000, B11111, B11111, B11111}, {B00000, B00000, B00000, B00000, B11111, B11111, B11111, B11111}, {B00000, B00000, B00000, B11111, B11111, B11111, B11111, B11111}, {B00000, B00000, B11111, B11111, B11111, B11111, B11111, B11111}, {B00000, B11111, B11111, B11111, B11111, B11111, B11111, B11111}, {B11111, B11111, B11111, B11111, B11111, B11111, B11111, B11111} }; byte serial_getch() { while (Serial.available() == 0); return Serial.read(); } void setup() { Serial.begin(19200); lcd.begin(16, 2); lcd.clear(); // create custom characters for(int i=0;i<8;i++) { lcd.createChar(i, custChars[i]); } /* for(int i=0;i<8;i++) { lcd.setCursor(i,0); lcd.write(i); }*/ } void loop() { byte rxbyte = serial_getch(); if(rxbyte=='j') // set cursor & draw level { lcd.setCursor(serial_getch()-'0',serial_getch()-'0'); lcd.write((uint8_t)(serial_getch()-'a')); }else if(rxbyte=='i') // set cursor & draw char { lcd.setCursor(serial_getch()-'0',serial_getch()-'0'); lcd.write((char)serial_getch()); }else if(rxbyte=='k') // clear { lcd.clear(); } } Pozdrawiam Piotrek

Hej! W tym artykule postaram się pokazać krok po kroku jak przygotować lampkę sterowaną mową, wykorzystując aplikację Wroob na smartfonie oraz Arduino. Czym jest projekt Wroob pisałem tutaj: Wroob - Czyli jak zaprogramować swój telefon Projekt może wymagać podstawowej wiedzy z języka Python i minimalnej znajomości systemu Wroob. Zachęcam do wcześniejszego zapoznania się z poprzednim artykułem. Można też skorzystać z kursów na naszym kanale YouTube - tłumaczymy tam jak zrealizować inne ciekawe projekty. Własny moduł na Arduino Najpierw zacznijmy od sprzętu, ja podłączyłem swoją płytkę Arduino UNO z modułem przekaźników, a do tego oprawkę żarówki podłączoną do gniazda sieciowego. Sposób podłączenia widoczny jest na obrazku poniżej. Pamiętajcie, aby zachować szczególną ostrożność pracując z napięciem sieciowym. Podobny efekt można otrzymać podłączając diodę LED do Arduino, nie wymaga to przekaźnika i jest znacznie bezpieczniejsze. W dalszej części artykułu nie będzie miało znaczenia, z której opcji korzystacie. Następnie musimy zmienić nasze Arduino w moduł systemu Wroob. Wykorzystamy do tego celu bibliotekę dostępną pod adresem https://github.com/wroob-io/arduino-wroobimp. Można ją też pobrać za pomocą managera bibliotek w Arduino IDE Biblioteka arduino-wroobimp posiada przykładowy program z którego będziemy korzystać: WroobImpGpio.ino. Znajdziecie go w Arduino IDE -> File -> Examples -> WroobImp -> WroobImpGpio. W programie WroobImpGpio inicjalizujemy pin 13 jako wyjście, a 14 jako wyjście. Jak pamiętacie, naszą lampę mamy podłączoną do pinu 13. #define PIN_OUT 13 #define PIN_IN 14 // initialize used GPIOs pinMode(PIN_OUT, OUTPUT); pinMode(PIN_IN, INPUT); Następnie uruchamiany jest protokół systemu Wroob. We Wroob moduły rozmawiają za pomocą komend w formacie JSON. Reszta kodu związana jest przede wszystkim z obsługą protokołu komunikacyjnego. // initialize Wroob protocol wroob.begin(my_callback); Jeżeli ktoś jest zainteresowany jak przebiega komunikacja między modułami w systemie Wroob można użyć programu com_imp_sniffer.py aby “podsłuchać” komunikacje między modułami. Program można znaleźć w Panelu Użytkownika Wroob w katalogu examples\hardware_projects. Jak jesteście ciekawi, chętnie opiszę protokół w osobnym poście. Program WroobImpGpio realizuje dwie funkcje ustawia oraz odczytuje wartość pinów za pomocą komend “SetPin” oraz “GetPin”. Ustawia stan na pinie 13 gdy otrzyma komendę “SetPin” lub odczytuje stan z pinu 14 gdy otrzyma komendę “GetPin”. Na tym etapie możemy uruchomić aplikację w Wroob na telefonie i przejść do panelu użytkownika w którym będziemy wykonywać resztę pracy. Jeśli nie wiesz jak to zrobić obejrzyj film Szybki start z systemem Wroob. Po podłączeniu modułu do telefonu w zakładce “Moduły” Panelu Użytkownika Wroob pojawi się jego graficzny widget. Do dalszej pracy potrzebujemy nazwy modułu w systemie. Nazwa widoczna jest w górnej części widgetu, w moim przypadku to 'eam001'. Początkowa nazwa nadawana jest automatycznie, składa się z typu modułu oraz kolejnych liczb. Możecie również ustawić własną nazwę, nie powinna się ona jednak powtarzać w systemie. Obsługa modułu Arduino Na początku klasę utwórzmy naszego własnego modułu, pozwoli nam to z niego korzystać w wygodny sposób w naszych programach. Najprostszą klasę modułu możemy zdefiniować w sposób przedstawiony poniżej. Korzystamy tutaj z wcześniej przygotowanej uniwersalnej klasy Module i tworzymy jedną funkcję set_pin() do obsługi komendy “SetPin” from wroob.modules.module import Module class Eam(Module): def __init__(self, moduleName): super(Eam, self).__init__(moduleName) #set_pin wysyła komendę "set_pin" do naszego modułu def set_pin(self, value): params = {"value":value} self._send_cmd('SetPin', params) W przypadku programu WroobImpGpio wgranego na Arduino można też skorzystać z wcześniej przygotowanej klasy Eam. Znajdziecie ją w katalogu examples\hardware_projects\example_arduino_module. Program korzystający z naszej klasy wygląda następująco: from eam import Eam #import klasy Eam z pliku eam from time import sleep eam = Eam ("eam001") #stworzenie obiektu eam powiązanego z modułem o nazwie “eam001” while(True): sleep(1) eam.set_pin(1) #użycie metody set_pin() sleep(1) eam.set_pin(0) Do konstruktora klasy Eam przekazujemy nazwę naszego modułu 'eam001' tworząc jego obiekt. Dzięki temu w programie możemy korzystać w prosty sposób z funkcji naszego modułu przez odwołanie jego do obiektu. Program jest czytelny i łatwy do rozbudowania. Sterowanie mową Kolejny etap to już czysta przyjemność. Wykorzystamy moduł rozpoznawania mowy (SRM) aby sterować naszą lampą. Aby go uruchomić należy przejść do zakładki “Moduły” a następnie wybrać z listy “Moduły w Panelu Użytkownika”. Moduł SRM wymaga mikrofonu podłączonego do komputera. W kolejnym etapie możemy rozbudować program korzystający z naszego nowo utworzonego modułu na Arduino o funkcje modułu SRM from eam import Eam from wroob.modules.srm import Srm #import klasy modułu Srm from time import sleep eam = Eam("eam001") srm = Srm("srm001") def srm_callback(speech): #funkcja reagująca na rozpoznaną mowę print(speech) if "zapal światło" in speech: eam .set_pin(0) elif "zgaś światło" in speech: eam .set_pin(1) srm.start_speech_reporting(srm_callback) #rozpoczęcie rozpoznawania mowy while(True): sleep(60) Efekt prezentuje się następująco: Więcej na temat rozpoznawania mowy i możliwości modułu SRM można się dowiedzieć na naszym kursie video Chatbot. Jeżeli ktoś nie chce przechodzić całego procesu, gotowe programy można znaleźć w zaktualizowanej właśnie aplikacji w folderze examples\hardware_projects\example_arduino_module Bez wprowadzania zmian w kodzie Arduino wszystko od razu powinno działać

Każdy zapewne ma rzeczy które chce mieć schowane i zabezpieczone przed ciekawskimi osobami stąd też zrodził się u mnie pomysł na zaadoptowania do tego celu drewnianej skrzynki która stała u mnie od dłuższego czasu zawalając tylko przestrzeń. Przede wszystkim zależało mi na tym by z zewnątrz nie było widać żadnych modyfikacji. Poza skrzynką wykorzystałem arduino nano, shielda do nano, serwomechanizmu no i oczywiście modułu RFID, jako zasilania użyłem akumulatora Li-Pol. MECHANIKA Co do samej skrzynki to ma ona wymiary: 9,5 cm szerokości, 13 cm długości i 8 cm wysokości. Grubość w każdym miejscu wynosi 8 mm. Z przodu jest zamykana na prosty bardziej ozdobny niż przydatny zamek. Całe zamknięcie jest oparte na serwomechanizmie który podobnie jak wszystko inne jest przyklejony . Haczyk przykręcony do serwomechanizmu blokuje się w razie nieautoryzowanego otwarcia zaczepia o kawałek wystającej deski. ELEKTRONIKA Wszystkie wymienione wyżej elementy elektroniczne połączyłem za pomocą przewodów połączeniowych jedynie złącze od akumulatora jest przylutowane do shield dla arduino nano. KOD #include <SPI.h> #include <MFRC522.h> #include<Servo.h> #define SS_PIN 10 #define RST_PIN 9 MFRC522 rfid(SS_PIN, RST_PIN); const byte poprawna_karta[] = {0x47,0x35,0x8E,0x7A}; Servo myservo; void setup() { Serial.begin(9600); SPI.begin(); rfid.PCD_Init(); myservo.attach(5); myservo.write(0); delay(2000); myservo.write(70); } void loop() { if ( ! rfid.PICC_IsNewCardPresent()) return; if ( ! rfid.PICC_ReadCardSerial()) return; if (rfid.uid.uidByte[0] == poprawna_karta[0] || rfid.uid.uidByte[1] == poprawna_karta[1] || rfid.uid.uidByte[2] == poprawna_karta[2] || rfid.uid.uidByte[3] == poprawna_karta[3] ) { myservo.write(0); delay(2000); myservo.write(70); }else{ myservo.write(70); } rfid.PICC_HaltA(); rfid.PCD_StopCrypto1(); } FILM DZIAŁANIE Działanie kodu polega na odszukaniu karty(22 linijka), odczytaniu(24 linijka), porównaniu odczytanego z karty kodu z tablicą poprawna_karta[] i otwarcie w przypadku dobrej karty lub dalsze zamknięcie w przypadku złej. Wbrew pozorom zawartość skrzynki jest bardzo bezpieczna z czterech powodów, po pierwsze nikt nie zwraca uwagi na starą skrzynkę leżącą w tym samym miejscu od kilku lat(nie tak jak w przypadku nowej zupełnie skrzynki), po drugie nie widać śladów modyfikacji zwiększającej bezpieczeństwo(tak jak w przypadku tradycyjnego zamka) a także karta RFID(choć w moim przypadku bryloczek) można łatwo schować no i w końcu trudność otwarcia zamka nie posiadając karty. Jedyną wadą jest to że można lekko odchylić wieko jednak to kwestia spasowania haczyka.