Bezpośrednie gwintowanie wydruków 3D nie jest zbyt dobrym rozwiązaniem. Jest jednak prosta technika, która pozwala bardzo szybko uzyskać trwałe i estetyczne połączenie gwintowane.
Użycie małych, metalowych insertów może rozwiązać problem zerwanych gwintów i niskiej precyzji pozycjonowania otworów na śruby.
Jeśli próbowaliście kiedyś połączyć śrubami dwa elementy wydrukowane w 3D to zapewne szybko zauważyliście, że próba gwintowania małych otworów w plastiku nie przynosi oczekiwanych rezultatów. Sytuację tę można zmienić bardzo prostym sposobem - stosując tzw. inserty, czyli metalowe tuleje, które umieszcza się po uprzednim podgrzaniu. Plastik topi się, a następnie zastyga, unieruchamiając ząbkowaną powierzchnię insertu.
Metalowe inserty są najlepszym sposobem na uzyskanie dobrej jakości połączeń śrubowych
Do domowego montażu insertów często wykorzystuje się lutownicę, która pozwala podgrzać je do wysokiej temperatury i wygodnie wprowadzić do plastikowego gniazda.
Montaż insertów
Niestety, ręczne wykonywanie tego procesu wymaga dużej dokładności i doświadczenia, a efekty nie są powtarzalne - wokół brzegów otworu plastik jest rozpychany przez gorący metal i bardzo często tworzy nieestetyczne wybrzuszenia.
Przekrój idealnie zamontowanego insertu oraz insertu zamontowanego "tradycyjnie"
Joshua Vasqez z Hackaday proponuje banalnie proste rozwiązanie, które pozwala osiągnąć powtarzalny efekt idealnie płaskiej powierzchni za każdym razem. Sztuczka polega na tym, by nie dopychać insertu rozgrzaną lutownicą do końca, a jedynie do ok. 90% głębokości, a następnie szybko odwrócić element i docisnąć insert do dużej, równej powierzchni np. metalowej płytki. Powstrzyma to plastik przed wybrzuszaniem i pozwoli szybciej ostudzić wkładkę.
Użycie metalowej płytki pozwala uzyskać równą powierzchnię
Nie jest to co prawda metoda, której używa się w masowej produkcji, ale w zastosowaniach amatorskich sprawdzi się doskonale. Sprawę może skompilować nieco projekt, w którym insert znajduje się głębiej i dostęp do niego jest utrudniony - wtedy pomóc może metalowy profil lub inny mniejszy przedmiot o równej powierzchni, przez który można docisnąć insert do krawędzi otworu.
Montaż insertu metodą „tradycyjną”
Efekt zastosowania opisywanej techniki
Powyższa technika to tylko jeden z kilku punktów na liście uwag dotyczących poprawnego montażu insertów. Ogromne znaczenie ma stosowany grot lutowniczy, a także średnica i głębokość otworu w plastiku. Więcej szczegółów znaleźć można w artykule opublikowanym na Hackaday. Osoby, które chciałby podejść do tematu bardziej profesjonalnie mogą pokusić się o stworzenie takiego stanowiska:
Stanowisko do osadzania insertów
Działanie takiego stanowiska można zobaczyć na Instagramie autora tej konstrukcji. Która z metod jest dla Was wygodniejsza: z ręcznym dociskaniem czy takim domowym półautomatem?
Dołącz do 20 tysięcy osób, które otrzymują powiadomienia o nowych artykułach! Zapisz się, a otrzymasz PDF-y ze ściągami (m.in. na temat mocy, tranzystorów, diod i schematów) oraz listę inspirujących DIY na bazie Arduino i Raspberry Pi.
To nie koniec, sprawdź również
Przeczytaj powiązane artykuły oraz aktualnie popularne wpisy lub losuj inny artykuł »
Dołącz do 20 tysięcy osób, które otrzymują powiadomienia o nowych artykułach! Zapisz się, a otrzymasz PDF-y ze ściągami (m.in. na temat mocy, tranzystorów, diod i schematów) oraz listę inspirujących DIY z Arduino i RPi.
Trwa ładowanie komentarzy...